Uit de oude doos, 12

Iwan (boven) versus Thassos. De laatste dacht na het vertrek van Bel de Franskat een gooi te kunnen doen naar de titel: Schrik van de Buurt. Hij was al een aardig eind op weg om die titel te verdienen maar moest zich terugtrekken wegens dreigende burn-out. Ja, want druk op het terras, in zijn eigen buurt en daarbij ging hij bijvoorbeeld ook graag op stap naar verre oorden (Leiderdorp) en was dan zomaar een paar weken weg. En als je de Schrik van een Buurt wilt worden, moet je je wel regelmatig laten zien, anders gaan ze je natuurlijk uitlachen.

Japekoppie dweilend over straat kwam niet veel voor. Tenzij er iets interessants te ruiken was, zoals in dit geval. Wat het was hebben wij niet kunnen controleren; achteraf  gezien moet het te maken hebben gehad met de natte druppel vlak voor zijn neus. Maar we kunnen ons vergissen en we kunnen het nu helaas niet meer nagaan.

Oscar in zijn jonge jaren: smal bekkie en grote ogen.

Bel de Franskat, verdekt opgesteld want (herinneren wij ons) iets verderop liep de kleine Mini argeloos in de Kruidentuin te snuffelen. Even later stonden ze tegenover elkaar, maar het kwam niet tot een treffen (pootgemeen) want Mini had die dag besloten zich niet meer door Bel weg te laten jagen of in elkaar te laten slaan. Enkele dagen later was Bel verhuisd, en nu denken wij dat zij, Mini dus, al iets daarvan geweten moet hebben...

Bobo, in tijgersluipgang onder een bankje door. Dat was omdat iets verderop Cera liep, en dan ook nog vlakbij het huis van Bobo. Bobo gaat niet ver van huis maar accepteert dan ook geen enkele andere haarfabriek in haar kleine territorium. Cera moest dus vluchten, want Bo kan erg fel en hardpotig zijn tegen indringers.

Inderdaad, de Boez wilde weer eens een geintje uithalen, had zich in de Poort verstopt en sprong plots bovenop Cera toen zij langskwam. En Cera had het niet zien aankomen, schrok zich het apezuur. Geslaagd geintje dus, deze keer dan.

Ventje Boez had een muis gevangen, een flink exemplaar ook nog. Hij wilde het beestje niet afstaan maar we mochten zijn vangst wel van dichtbij bekijken. Boez legt altijd zijn prooien onder onze eettafel, en bij voorkeur onder de stoel van mevrouw K.  Wij nemen nu maar aan dat dat een grote gunst is; een andere reden kunnen we niet verzinnen.

Wat is er lekkerder dan om uit de teil van Zwarte Gijs te drinken? Maar dan wel als Gijs zelf niet in de buurt is, heh Cera?

De verkeersdrempel is niet hoog genoeg, vindt mevrouw K., want het verkeer wordt er(w.b.) snelheid  niet door gehinderd. Maar een opstelling als deze vindt zij uiteraard ook niet zo gewenst, vooral niet als er van die snelle brommertjes rondrijden.

Rooie Gijs op bezoek bij de redactie, en dat gebeurde niet vaak omdat hij het meestal te druk had met het uitzetten van illegalen (uit de Hoftuin). Doch op het eind van zijn leven zagen wij hem steeds vaker rond onze tafel scharrelen, wij weten alleen niet waarom hij dat deed want Rooie Gijs was nooit zo spraakzaam maar leed in stilte.