Pa en dochter?

Laatst was het opeens erg druk bij onze redactie. Links ziet u Charli, onze buurkat (en oudste zoon van wijlen mevrouw Troy), rechts ziet u Kleine Snor, die u eerder al op een filmpje mocht bewonderen.
Wie Kleine Snor is? Wel, dat is een geheimzinnig en daardoor ook zeer spannend verhaal.
Als u het wilt weten, moet u even doorlezen dus.

Wel, Kleine Snor is in de Katbladstraat komen wonen, en het verhaal gaat dat zij zomaar een dochter zou kunnen zijn van Grote Snor, de niet geholpen Kater die regelmatig in onze buurt op zoek is naar lekkere wijven voor U Weet Wel, toch? Nee, niet zo naïef nu, u weet best wat wij bedoelen.
Grote Snor woont ergens aan de overkant van de Gevaarlijke Weg, maar waar precies zijn we nog niet achter gekomen. In een andere buurt, niet zo ver van die van Grote Snor vandaan, woonde een gewillige haarfabriekdame die heel erg toe was aan een nestje (denken wij zo), want plots was zij zwanger en daarna volgde logischerwijs een bevalling. Eén van de poesjes kwam vervolgens als kitten terecht in de Katbladstraat. En tot onze grote verbazing lijkt dit poesje wel heel erg veel op Grote Snor, die u al eerder kon bewonderen in ons Katblad. U weet niet meer hoe hij eruit ziet?

Grote Snor (eerder Bromsnor genoemd)

Kleine Snor

Wel, de familietrekken zijn duidelijk, vindt u ook niet? Het kan niet anders dan dat de Kleine Snor een kitten is van de Grote! Tenminste, dat denken wij dus.
Natuurlijk moet er nog wel bewijs hiervoor komen, maar hoe wij dit moeten verkrijgen, daar zijn we nog niet helemaal uit...

Kleine Snor in actie!

Wordt vervolgd!

Gelukt! (zie vorig bericht)

Alle begin is moeilijk!

Jawel, de Toshiba is eindelijk klaar voor gebruik en mevrouw K. kan dus verder met het Katblad...
Het viel allemaal niet mee; K. kon het wegens gebrek aan de juiste kennis niet alleen maar kreeg gelukkig veel hulp!
Ten eerste kon zij (K. dus) niet goed omgaan met het vreselijke uiterlijk van Windows 8.1, maar wist mevrouw Inge hoe het er allemaal uit te laten zien en te laten werken als het vertrouwde Windows 7...
Mevrouw K. had eveneens het stomme idee dat de laptop geleverd zou zijn met alle benodigde software, wat natuurlijk een zeer domme gedachte was. Maar daar wist het mens van Bohr raad op: hij vond op de oude harde schijf van onze dooie Asus de "sleutel" om legaal de benodigde programma's te downloaden. Ja, het zou inderdaad heel sneu geweest zijn als we al die software helemaal weer opnieuw zouden moeten kopen, heh? Daarom.
Twee dagen lang werd er druk gepuzzeld, gedownload en gewijzigd.
Uiteindelijk (gisteravond) kon mevrouw K. voor het eerst genieten van haar nieuwe laptop met alles erop en eraan, zeg maar, dankzij de nodige inspanningen van Inge en Jurjen! Dank daarvoor aan allebei!!!
En vanochtend moest K. eerst nog even een slordige 400 ingekomen e-mails wegwerken of in mappen onderbrengen, en nu dus kan ze met gerust hart EINDELIJK met het KATBLAD verder!
Onderstaande foto's zijn alweer een week oud, maar wilden we u niet onthouden...

Op 22 maart gingen wij naar de Kruidentuin om daar enige werkzaamheden te verrichten; er moesten plantjes uitgegraven worden. Dit gebeurde onder streng toezicht van onze drie haarfabrieken.
Hier ziet u hoe Oscar de ontstane kuilen inspecteert en net heeft ontdekt dat er een klein plukje groen is blijven staan. Inderdaad, een heel belangrijke ontdekking dus erg nuttig werk.

Uiteraard was Cera ook aanwezig, al was zij wat onrustig doordat er alsmaar kindertjes in het rond renden.
Later, toen zij wat meer op haar gemak was, heeft zij ook nog wat klusjes verricht, al weten niet meer precies welke. Maar dat is ook niet zo belangrijk.

De Boez was er ook bij, maar die kindertjes zag hij niet zo zitten dus besloot hij al snel weer terug naar huis te gaan.
Gelukkig kon K. hem overhalen toch nog even wat langer te blijven.

Kijk, en dit is nou jammer. De foto wil niet draaien; hoe dat komt moeten we nog even uitzoeken. In de fotomap staat ie wel goed namelijk.
Wij gaan onmiddellijk zoeken naar een oplossing. Alle begin is moeilijk, heh?
Daar moet u het helaas even mee doen...

Nieuwe Laptop gearriveerd!

Gisteren is onze nieuwe laptop gearriveerd! Een Toshiba!
Nu nog even hard aan het werk.
De bestanden van de hersendode Asus zijn inmiddels getransporteerd naar een extern geheugen.
Nu nog de nieuwe laptop inrichten en verkennen, want Windows 8.1 is toch wel heel andere koek dan Windows 7!
Nog even geduld dus, beste lezers!

Een zeer opgewonden mevrouw K. en de
Hoofdredacteur.

Laptop Katblad hersendood

Het lijkt erop dat de Laptop (4 jaar oud) van het Katblad niet meer is te redden.
Wij, als redactie, zijn in diepe rouw.
Daarnaast zijn wij natuurlijk op zoek naar nieuwe mogelijkheden, qua berichtenverwerking en dergelijke, want onze Asus K50IJ dient zo spoedig mogelijk vervangen te worden, anders sterft het katblad een langzame dood...
Suggesties zijn van harte welkom!

Laptop Katblad gesneuveld?

Afgelopen weekend heeft de Laptop van het Katblad het begeven. Een verbroken verbinding binnenin maakt dat de stroom het apparaat niet meer bereikt.
De Laptop is nu in reparatie, maar het is de vraag of ie nog te maken is.
Wij (van het Katblad) zijn natuurlijk helemaal van slag en hopen er maar het beste van.
Ondertussen werkt mevrouw K. met de babylaptop (zie foto), maar die is qua mogelijkheden te beperkt. Wij hopen binnenkort over een wat groter leenexemplaar te kunnen beschikken...

Luie Hoftuinbewaker?

MEVROUW K. ZEI: NEE!

Niet sappig genoeg?

Oscar had laatst ruzie met de sprieten van het Pampasgras. Tenminste, daar leek het op, maar in feite was het gewoon wat klooien en zooien wat hij deed.
Dit gras is zeer populair bij de haarfabrieken omdat ze, als ze ervan gevroten hebben, er zo heerlijk van over hun nek kunnen gaan.
Mevrouw K. is minder gelukkig met het Pampas omdat er na ruim 2 jaar nog geen één pluim in is verschenen.
Zij voelt zich genept door het tuincentrum en doet het gras alleen maar niet weg vanwege de braakbehoefte van haar reporters en de buurkatten (die dus ook graag over hun nek gaan tijdens hun lange, heftige haaruitvalperiodes).

Eindelijk had ie dan een spriet tussen zijn kiezen en poot, onze Os.
Maar na een paar kauwbewegingen was de lol er alweer af. We denken dat het gras niet sappig genoeg was, en dat is dan te wijten aan mevrouw K. die het al in het vorig najaar had moeten knippen, volgens de tuindershandleiding. Maar daar was ze te lui voor.

Os was net aan een andere spriet begonnen toen hij ergens verderop in de straat iets interessants zag gebeuren. Wij hebben helaas niet kunnen ontdekken wat, maar dat gebeurt wel meer dus daar zult u wel niet van opkijken.

Modelpoes in actie

Meisje Cera vond het weer eens tijd om te po(e)seren op onze Pergola, en mevrouw K. vond dat een uitstekend idee.

Op deze foto laat Cera zien hoe je vanaf de Pergola de vliegebeestjes in de bomen verderop uitstekend kunt bestuderen.

En hier overlegt zij met K. over een aantal andere poses, maar K. vond dat Cera gewoon haar gevoel moest volgen en dat het dan vanzelf wel in orde zou komen met de kiekjes.

Toen volgde een foto met flink wat tegenlicht, maar dat maakte niet uit want Cera heeft een mooi silhouet, vindt mevrouw K. tenminste.

En het lijnenspel van balken, modelpoes en boomtakken doet het ook altijd wel aardig, vonden zij beiden.

Een beetje zon (en dus wat meer kleur) op het snuitje van onze Meipie doet het ook meestal wel goed, maar daarvoor moest K. wel om de Pergola heen lopen. Zij deed dat zonder Rollator, wat eigenlijk nog niet mag van de Fysio. Maar K. is wel eens vaker eigenwijs.

Cera had deze foto liever niet geplaatst gezien omdat zij zichzelf op deze manier niet zo fraai gekleurd vindt. Maar K. houdt er nu eenmaal van om naderhand wat te experimenteren met de knopjes van de fotoshop, en wekt zo de indruk dat zij haar roze bril ophad.

Toen vond Cera het wel weer genoeg want zij had nog meer te doen, namelijk lekker gaan liggen zonnen in de Kruidentuin.
Zodra zij daartoe had besloten, kwam zij snel en behendig naar beneden, al is het niet de bedoeling dat zij daarvoor gebruik maakt van de wat dunnere latjes die eigenlijk bestemd zijn voor het steunen van de druivenranken en ter geleiding van de takken. Maar dat vond Cera minder interessant en daarom houdt ze daar ook geen rekening mee, tot lichte ergernis van K.

Zomaar een foto

Stuk voor stuk TUIG!

De laatste tijd komt boefje Wams weer wat vaker langs. Wij denken dat dat te maken heeft met de snelle groei van onze Nepetaplantjes. Wamy is namelijk een grootgebruiker en heeft een goede neus voor deze poezendrug.

Helaas kan de Wams lekker zijn gang gaan omdat mevrouw K. nog niet in staat is geweest om haar potplanten te herschikken of andere tuinklusjes te verrichten. Gelukkig heeft het mens van Wamy aangekondigd haar binnenkort daarmee te komen helpen. Zo valt er misschien nog wat te redden van de verse Nepetablaadjes zodat wij straks deze plantjes ook nog in bloei kunnen zien staan, ondanks de vraat van het haarfabriekongedierte.

Op zijn speurtocht langs het Kattenkruid zet Wamy rustig overal zijn poten in. Hij wordt daarbij niet gehinderd door één van onze reporters, terwijl het wel degelijk hun taak is onze redactieplanten te bewaken en vernielingen te voorkomen; het staat nota bene met grote letters in hun arbeidscontract.
Misschien weer eens tijd voor een functioneringsgesprek? Inhouding van salaris wellicht? Snoepiesdoosje een poosje dichthouden?

K. tikte nog even op het raam om Oscar aan te sporen tot enige actie, maar hij deed net of hij het niet hoorde. En dat terwijl hij in staat is om het openen van een blikje Gourmet wel op te vangen, zelfs al zit hij op een buitentafel een stukje verderop. Ja, selectief gehoor heet dat, oftewel Oost-Indisch doof! En daarbij ook nog selectief lui inderdaad.

Pas als Wamy zijn Nepeta-tochtje heeft afgerond en alweer een eindje verderop rondscharrelt, komt de Boez om zogenaamd in te grijpen. Mosterd na de maaltijd en bieslook onder zijn rozijntje. En dan ook nog verbaasd en verontwaardigd kijken als mevrouw K. hem door het raam heen duidelijk maakt dat hij helemaal verkeerd bezig is!
Tuig is het! Stuk voor stuk Tuig!


Zo, mevrouw K. heeft haar hart weer even kunnen luchten...

Belangrijke taken

Boez:
U moet niet denken dat ik de hele dag op bed lig want dat is dus niet zo. Ik glip tussendoor best wel vaak naar buiten, maar dat ziet mevrouw K. dan niet omdat ik supersnel ben.
En dan ga ik heus niet alleen de deur uit om te gaan lopen flierefluiten maar ook om serieus werk te doen voor het Katblad.
Zoals hier: ik doe een Poezenloketcontrole en kijk tegelijkertijd of de stoel van wijlen mevrouw T. Troy nog niet op instorten staat.

Dan probeer ik vast te stellen of het raam van het Poezenloket nog wel goed sluit opdat onze laptop niet gestolen wordt. Er is hier namelijk vlakbij ingebroken, en daar dieven vaak terugkomen naar dezelfde buurt of straat is een raamcontrole geen overbodige luxe, ook omdat mevrouw K. diep ongelukkig zou zijn zonder haar Toetsapparaat.
Maar ik doe nog meer werk, jawel!

Ik ruik namelijk aan alle vensterrandjes om erachter te komen of er geen rare snuiters zijn langsgekomen. Er lopen namelijk best veel van die snuiters door onze straat, en het is goed om bij te houden of die ons Loket aandoen omdat ze misschien denken dat er hier voedselpakketten worden verstrekt in de vorm van handjes Felix, Whiskas of andere troep. Ja, want mevrouw K. is daartoe nog wel eens bereid als er zo'n arme sloeber loopt te mekkeren, zo'n zwerver bijvoorbeeld die honger heeft of gewoon trek in iets.

Natuurlijk controleer ik het andere raam ook van boven tot onder, omdat je tenslotte maar nooit weet wie daar nu weer in de vensterbank heeft gezeten of er zelfs tegen het raam heeft gemarkeerd. Ja, dat zijn ernstige zaken die goed in de gaten gehouden moeten worden, en dat doe ik dus regelmatig of op zijn minst geregeld.

Als ik klaar ben met mijn belangrijke werk, kijk ik tot slot even hoe het met mevrouw K. gaat, of ze nog wel lekker achter haar laptop zit of wellicht ondertussen naar de keuken is gegaan en daar toevallig net dichtbij een bepaald keukenkastje staat. Ja, dat laatste heeft namelijk ook te maken met mijn werk, maar dan in die zin dat het plezierig is om voor mijn inspanningen beloond te worden met een paar snoepies. Inderdaad, voor niks gaat de zon op en van een paar snoepies zal K. heus niet arm worden, toch? Daarom.

Het gat in het geheugen van de Os...

Na de halve ronde (zie vorige twee berichten) ging K. nog even met Cera en Oscar naar het Zooiplein. Daar echter wisten de haarfabrieken niks anders te doen dan een beetje te klooien.
Er werd wat aan plantenpotten geroken en aan het hek gesnuffeld, maar veel meer dan dat gebeurde er niet.

Even nog dacht K. dat Cera de boom in zou gaan, maar dat deed ze niet. Waarschijnlijk zat Cera alleen maar een vliegebeestje te bestuderen maar wilde ze verder geen moeite doen het te vangen.

En toen gebeurde er iets wat de Os zich niet wenst te herinneren: hij vond het nodig om Cera te gaan pesten.
Mevrouw K. riep hem nog toe dat hij daar onmiddellijk mee moest stoppen, maar dat vertikte hij, Natuurlijk wist hij donders goed dat mevrouw K. gehandicapt is en dat zij Cera dus niet even snel te hulp kon komen schieten, en daar maakte hij misbruik van.
Gelukkig liep het met een paar sissers af, hoewel Cera vervolgens nog best wel een tijdje behoorlijk chagrijnig bleef en niet naar huis kwam toen het snoepiestijd was.