Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 10 februari 2015

Vrije eetplek-keuze

De Boez:

Ik bepaal dus zelf waar ik eet, en dat heeft ze (mevrouw K. - red.)maar te pikken. U zag laatst op een foto hoe ik op de grote eettafel mijn diner nuttigde, maar als ik geen zin heb om daar te eten, kies ik de trap, een plek naast de ouwe kranten of bovenop het muurtje dat de keuken met onze huiskamer scheidt.
Ik weet van te voren nooit waar ik wil eten en bepaal dat pas als mevrouw K. de voerbakjes gevuld heeft en ermee loopt te leuren. Geen geleur wat Cera en Oscar betreft, want Cera eet altijd naast de klok en Oscar in de keuken, op de plek waar vroeger mevrouw Troy en haar zoon Japekoppie aten. Oscar heeft lang op het aanrecht willen eten, maar dat heeft mevrouw K. hem afgeleerd in verband met de Hygiëne, zeg maar. En de Os heeft dat dus geaccepteerd. Ik zou dat nooit doen. Vandaar ook dat ik zo af en toe kies voor het stukje aanrecht ter hoogte van de koffiemachine, en als ik mijn Gourmet daar dan niet krijg, eet ik gewoon niet. Dat geldt trouwens ook voor de andere plekken die ik uitkies. Als mevrouw K. me daar niet bedient, hoef ik niet te eten want het gaat mij gewoon om het principe van de vrije keuze.
Goed, dat leuren van K. betreft dus mijn voerbakje. Vaak weet ik, als ik binnenkom na de bekende geluiden van de klik van het blikje en alles wat daarop volgt, nog niet waar ik op dat moment het liefst mijn Gourmet wil gaan nuttigen. Dus soms loop ik naar het aanrecht (ter hoogte van de koffiemachine), en als K. mijn bakje daar dan neerzet, loop ik af en toe daarvan weer weg. Dan voelt die plek op dat moment dus niet goed voor mij. Dan loopt ze met mijn bakje naar de stapel kranten, maar het kan zijn dat ook die plek voor mij op dat moment niet volstaat. Als ik dan aangeef dat ik ook niet op de tafel wil eten, gaat ze naar de gang en zet het bakje neer op de breedste traptrede. Ik zou dan alsnog kunnen besluiten om terug te keren naar het muurtje (zie foto), maar dan is er al zoveel tijd verstreken dat de Os inmiddels zijn portie al bijna heeft weggewerkt en mij vervolgens dus komt lastigvallen. Doet hij dat, dan ben ik zo naar boven verdwenen. Ik ga namelijk niet de strijd aan voor slechts een derde blikkie van dat spul. Als hij dat zo lekker vindt, moet hij maar vooral ook mijn portie opvreten, dat zal mij worst wezen. Maar het komt ook vaak voor dat ik enorme honger heb, dat het een speciaal smaakje betreft waar ik toevallig heel veel zin in heb, en in dat geval kies ik al meteen het liefst voor de trap, dus zover mogelijk van de Os vandaan. Er zit dus best wel een beetje logica in mijn gedrag.

Ik hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is zo, want binnenkort zou er misschien een crisissituatie kunnen ontstaan omtrent mijn wensen qua eetplek.
Het is namelijk zo dat K. een paar daagjes weggaat. Dat heeft met haar knie te maken. En dat betekent dat wij ons ontbijt en diner door andere mensen geserveerd gaan krijgen, mensen die misschien niet zullen weten of begrijpen dat het bij mij nogal nauw luistert. Ik maak me daar een beetje zorgen over, vooral omdat ik de Os niet vertrouw; hij is namelijk dol op Gourmet en zal, als hij de kans krijgt, behalve Cera's portie ook nog de mijne willen hebben.
Maar goed, ik moet er maar op vertrouwen dat het allemaal goed zal gaan. En dat K. ervoor zorgt dat er genoeg Gourmet in huis zal zijn, zodat er eventueel in noodgevallen voor mij een tweede blikje kan worden geopend. Het is maar een suggestie van mijn kant...

8 opmerkingen:

Inge zei

Nee Boez, het is klip en klaar voorlopig moet je even ophouden met die onzin. K gaat naar het ziekenhuis en dan krijg je even je warme maaltijd op een vaste plek. Omdat K na thuiskomst nog helemaal niet aan jouw rare eisjes kan voldoen zegmaar. En als je dan niet wenst te eten jammer ventjelief, dan eet Os het gewoon op!
(Maar dan kom ik je wel lekkkere snoepies brengen hoor)

Ma Tok zei

Boezje, maak je maar geen zorgen, hoor, het komt allemaal in orde. In het ergste geval brengt de prakjesverstrekker zelf een extra blikje gourmet voor je mee.

Truus zei

Ik wil wedden dat je bij een andere verzorger gewoon in de keuken op de grond eet? Dat is tenminste mijn ervaring met een poes met kapsones die ik af en toe moet verzorgen. Dan heeft ze namelijk helemaal geen gebruiksaanwijzing nodig en eet gewoon met de andere katten mee in de keuken.. Katten he? Heel speciaal:)
Zo slim:)Ben benieuwd.

Pim zei

Het is mijn lievelingsziekenhuis.
Zo is er een sobere doch ruime kapel, alwaar men Het Heilige Boek kan inzien en een gratis waxinelichtje kan ontsteken voor zowel een veilige operatie als wel voor een voorspoedig knieherstel zeg maar.
Het eten is er goed te doen, de koffie is puik. Het uitzicht biedt een ruim zicht op verwilderde ma tokbeesten.
Men wordt gewekt door hanengekraai.

Ma Tok zei

@Pim: Ik zou er bijna voor mijn plezier naartoe gaan. Gelukkig word ik hier thuis ook op deze manier gewekt.

Pim zei

Ma Tok:
Ik heb nog wel een oude antieke statige Statenbijbel in de zolderopruiming voor U.

Ma Tok zei

@Pim: Die heb ik zelf ook nog wel.

Pim zei

Ma Tok:
Indien U toch tok rijk
bent en voorzien zelfs van een ontwaak blafhaan, en Het Grote Heilige Boek, dan zorg ik voor U wel voor wat authentieke waxinelichtjes, wit van binnen en warm Christelijk bloedrood alu zeg maar van buiten.
Ze zijn immers gratis voor niks in mijn lievelingsziekenhospitaal verkrijgbaar.