Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 9 februari 2015

C' est la vie...

Afgelopen weekend is Charli weer enkele keren bij ons op bezoek geweest. Hij wordt nu toch wel heel vel over been, merkte mevrouw K. op.
Uiteraard moest Charli de voerbakjes van onze reporters inspecteren, een ander doel heeft hij niet meer en van het markeren van zekere plekken ziet hij de laatste tijd ook maar af.
Het zal de leeftijd wel wezen.







Wel stond hij nog even bij de krabpaal stil, net op het moment dat de Boez zijn intrede deed.
Boez kroop onder de eettafel en deed verder geen moeite om Charli te verjagen. Charli gebruikte de krabpaal tenslotte toch maar niet.

















Daarna verdween hij door het luikje weer naar buiten. Hiervoor nam hij ruim de tijd, waarschijnlijk heeft hij last van stramme spieren en moeizaam werkende gewichten.
Wij hebben zeer met hem te doen, de ouderdom komt bij hem duidelijk met gebreken.










De Boez klom op de vensterbank om Charli na te kijken. Normaal gesproken reageert Boez altijd zeer negatief en fel op de binnenkomst van andere haarfabrieken, maar in het geval van Charli is zijn agressie blijkbaar niet meer nodig.

Mevrouw K. voelde zich wat triest geworden toen ze Charli zich zo moeizaam door het luik had zien worstelen. Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat Charl de oudste zoon is van wijlen mevrouw Troy en de broer van onze, ook al overleden, Japekoppie. Tja, c'est la vie, zullen we maar zeggen.

3 opmerkingen:

Geraldine zei

Tien, oui c'est la vie..
et peut-être je étais Charli..

Ma Tok zei

Ik zag Charli ook pas en hij is inderdaad nu wel héél erg mager. Arme jongen.

Inge zei

Arm ventje.