Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 12 december 2016

Mijn kladden zitten ergens onder mijn voorpoten

Jongeheer Boezelmans:
Eindelijk weer een normale kerst met een echte boom in huis. Jawel, een stukje natuur in de huiskamer is altijd fijn om te zien, te ruiken, en mee te klooien en zooien uiteraard.
Helaas geen ballen erin die zo lekker kapot kletteren op de tegels, maar beertjes zijn ook leuk. Ik weet nog dat mevrouw K. die kocht toen ik het eerste jaar bij haar was, 8 jaar geleden dus. Ik was toen net een paar maanden oud en verdomd lenig, dus had ze toen een kunstboom met dingen erin die niet stuk konden vallen. Speciaal voor mij dus, inderdaad. Wel, ik merk nu dat ik het nog niet ben verleerd, dat beertjes meppen. Maar wat een aangename verrassing ook, deze boom. Ik kwam van buiten en toen had ze hem net versierd, zoals ze dat noemt.
Ik heb namelijk ook geen krabpaal meer want die is vorig jaar inelkaar gestort. Drie verdiepingen hoog en ik zat altijd bovenin. Maar ja, ik was dus een beetje te wild, heh? Ja, en op een dag, toen ik erin hing met mijn 7 kilo, hield ie het niet meer. Stom ding ja, slechte kwaliteit ook. Maar goed, nu eindelijk weer een kerstboom dus. Een echte!

Ik was net lekker bezig met meppen toen ze begon te roepen, dat mens van mij. Dat ik voorzichtig moest zijn. En dat ik van de beertjes af moest blijven. Hoezo, vroeg ik nog, want het zijn tenslotte mijn beertjes. Ze heeft ze jarenlang op zolder verstopt gehouden en nou hangen ze er eindelijk weer. En dan zou ik er niet eens mee mogen spelen?
Wat een flauwekul. Ik besloot me dus niks aan te trekken van haar geroep. Die beertjes zijn er om gemept te worden en ik ben uitermate geschikt om die taak op mij te nemen.

En het kwam me ook goed uit dat ze foto's stond te nemen van mij en de boom, want zolang ze dat deed kon ik mijn gang blijven gaan. Nee, ik ben niet achterlijk.
Het was nog niet zo makkelijk want ze (de beertjes - red.) zaten vast met touwtjes en niet met die handige haakjes. Dus ik moest echt mijn nagels gebruiken en dan heel hard trekken. Ik had er al twee uit de boom getrokken toen ik besloot om even wat dieper de boom in te duiken. Toen zag ik ook dat er kleine belletjes hingen. En als je daar tegenaan slaat, hoor je leuke tingelgeluidjes. Ja, ik had reuze lol en genoot met volle teugen.

De meeste belletjes hingen echter bovenin en daar kon ik niet goed bij. Ik deed toen een poging om de boom in te klimmen omdat ik de belletjes niet kon weerstaan. Toen ging het mis. Niet dat het me niet lukte, en ik had het vast wel gered als zij zich er niet mee had bemoeid. Maar dat deed ze dus wel. Ze legde haar fototoestel weg en greep me bij mijn kladden. Ja, die zitten ergens onder mijn voorpoten, heb ik begrepen. En toen trok ze me tussen de takken uit.
Daar had ik dus behoorlijk de pest over in. En daarom ben ik ook naar de bovenverdieping vertrokken, en toen ze riep dat ons eten klaar stond, ben ik expres niet naar beneden gegaan. Wat mij betreft kon ze de boom in.
Tot mijn verbazing bracht ze mijn eten toen boven. Omdat ze zoveel van me houdt, zei ze. Natuurlijk heb ik mijn bakje leeggegeten, maar ik bedacht ondertussen wel dat als ze echt zoveel van me houdt, ze me lekker had laten klooien met die boom en de beertjes en belletjes.
En daarbij wil ik het graag laten, voor nu dan. Want ik weet namelijk nog niet wat ik vannacht ga doen, als zij slaapt. En zij weet dat dus ook niet. En dat vind ik wel een leuke gedachte, eigenlijk.

7 opmerkingen:

Piet zei

Hahaha, katten en kerstbomen. Veel plezier Boezelman. Sterkte mw. K.

Ma Tok zei

Je bent nog net zo ondeugend als 8 jaar geleden, Boez!

Wolf Beekmans zei

Wat doet u nou Mevrouw K. ?
Zomaar een sparrenboom vermoorden ?!

Mevrouw Katblad zei

Zooi op, Beekmans!
Dit boompje werd speciaal voor dit doel gekweekt, net als uien voor de hachee. Bij deze bent u verbannen van dit blog door de hoofdredacteur zelve.

Jacq. zei

Boez, niet doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11

katja zei

En, is de lol er al een beetje af Boez, na een paar dagen, of heb je hem inmiddels helemaal leeggehaald?

Sandrazz zei

En? Staat ie nog?