Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 3 september 2015

Laatste interview met Charli



Charli:
Weet u, mevrouw K., ik vind het leven een beetje moeilijk worden. Ik loop weliswaar nog kleine stukjes buiten, maar het lijkt net of ik in een soort mist blijf hangen. Misschien komt dat doordat ik niet meer zo goed hoor en zie, maar soms weet ik ook niet meer precies waar ik ben en waarom. Dan ga ik er maar even bij zitten totdat het me weer te binnen schiet. Ja, zoals laatst bij u in de gang. Ik zat voor het luikje, maar wist opeens niet meer wat ik van plan was. Ging ik nu naar buiten of was ik juist net binnengekomen? U heeft toen de deur voor me open gedaan, weet u nog? En daarna ben ik naar huis gelopen, maar toen ik voor mijn eigen luikje stond, was ik eigenlijk de weg alweer kwijt. Ik bedoel daarmee dat ik op dat moment alweer niet meer wist wat ik nou precies aan het doen was.
Net als nu dus, inderdaad. Ja, ik sta hier al een poosje te dralen, en kom pas in beweging totdat ik weet welke kant ik op moet. Of eigenlijk totdat ik heb gekozen voor het buiten blijven of het naar binnen gaan. Ja, je kunt het ook zien als moed verzamelen of inspiratie opdoen, dat maakt niet veel verschil in mijn geval. Ik hou het maar op effe blijven hangen in de mist van het bestaan van een oude jongen, want ik voel me behoorlijk oud geworden de laatste tijd.
Nee, eten en drinken doe ik ook niet meer zoveel. Kost me allemaal gewoon te veel moeite en bovendien heb ik weinig trek.
U denkt dat ik misschien een beetje last van Katzheimer heb? Oh, omdat mijn moeder dat ook had dus? Dezelfde verschijnselen en dezelfde blik, vindt u. Wel, ik heb daar zelf geen mening over en vind het eerlijk gezegd ook niet de moeite waard me daarmee bezig te houden.
Lief dat u me vraagt mee te gaan naar de Kruidentuin, maar daar zie ik maar van af. Wel, het is toch best wel een eindje lopen en bovendien had ik nog niet besloten of ik buiten zou blijven of naar binnen zou gaan. Maar mocht ik me bedenken dan weet ik in elk geval dat ik welkom ben.
Misschien zie ik u dan later nog wel, mevrouw K. U ook een goede dag verder...


5 opmerkingen:

Marijke zei

Natuurlijk kunnen haarfabrieken het menselijke Katzheimer krijgen.
Net zoals sommige mannen aan hondsdolheid kunnen lijden.
En Grace Jones in een stomende poes kan veranderen.

katja zei

Ach jochie toch...

Ma Tok zei

Wat zag hij er hier al wazig uit, net alsof hij al half onderweg was naar de regenboogbrug..

Sandrazz zei

Ach gossie, beetje traantjes nu, dag moppie

Sandra & Doezel

Annemieke zei

Och arme Charlie! Maar wel tot het einde toe wijs ondanks de katzheimer.