Gisterochtend lag er opeens sneeuw. Het was inderdaad erg mooie sneeuw en ik werd daar heel vrolijk van. We hadden het niet eens zien vallen, want toen dat gebeurde lagen we met zijn allen op het grote bed rond K. om onze warmte met haar te delen. Het was dus inderdaad een verrassing, die sneeuw.
Toen ik al vroeg naar buiten mocht om een plas te doen, zag ik het gelijk. Ik ging niet eens terug naar binnen voor mijn ontbijt want vond het veel te spannend, dat witte spul, al was het wel koud aan de pootjes, maar daar zit ik eigenlijk niet zo mee.
De Boez was ook naar buiten gekomen, maar die wilde dus niet met mij komen stoeien. Ik had me zogenaamd verstopt en stond hem op te wachten, maar hij kwam niet. Hij klaagde al na twee stapjes over koude voetkussentjes en vroeg aan mevrouw K. of ze niet een sneeuwschuiver had. Maar K. zei dat ie zich niet moest aanstellen. Later hebben we nog wel even in de sneeuw gestoeid tot we honger kregen.
Ik vond het eerst helemaal niks, die kouwe hap op de straat. Dus vroeg ik aan K. of ze kon komen vegen, maar ze lachte me gewoon uit.
Ik ben toen maar ergens bij een boom een plas gaan doen, maar heb daar niet staan graven wat ik anders wel doe, dus het voelde een beetje incompleet, zeg maar.
Daarna hebben we toch nog even een beetje gedold totdat Oscar honger kreeg en we weer naar binnen gingen.
De sneeuw is niet lang blijven liggen want het werd al gauw weggeblazen door een heel harde, koude wind. Dat heb ik zien gebeuren toen ik weer binnen was en achter het raam zat. Binnen dus ja, met mijn staart op de verwarming. Mevrouw K vond het niet erg dat de sneeuw wegwaaide, want ze moest nog boodschappen doen bij de AH en ze wilde niet het risico lopen om uit te glijden en op haar snufferd te gaan. Ze stond ook nog te schelden dat er in onze straat helemaal nooit wordt gestrooid, maar ik weet niet wat ze daarmee bedoelde want dat heb ik nog nooit meegemaakt, dat strooien. Wel dus dat er sneeuwschuivers worden gebruikt, maar K. heeft niet zo'n ding. Ze heeft wel backing soda zei ze nog, dus in geval van nood had ze zelf kunnen strooien maar dat was dus niet meer nodig toen het zo hard ging waaien en de sneeuw vanzelf verdween.
Misschien kent u me nog? Ik ben Bohr maar ze noemen me hier Boortje en ik logeer bij het Katblad. Nee, ik ben niet buiten geweest want ik had door het raam al gezien hoe de toestand daar was en dat soort toestanden mijd ik liever. Ik heb dus de hele dag op mijn favoriete plek gelegen, en dat is een doos van de bol.com met daarop een handtas die mevrouw K. thans dus niet kan gebruiken omdat ie nu van mij is. Ik heb voor deze plek gekozen omdat de tas een lekker matrasje vormt en half op de radiator ligt. Hoe ik het hier verder vind, vertel ik later nog wel, en ik hoop dat u dat dan wilt lezen al ben ik geen echte verslaggever of zo. Maar gasten hebben ook recht van spreken, vooral als ze vaak te gast zijn en vervolgens een paar maanden moeten blijven logeren, zoals ik dus. Ik weet niet wat er in die doos zit trouwens, maar misschien weet mevrouw K. dat wel. Mij interesseert het alleen maar dat die doos hier precies goed staat en dat die tas zo gedrapeerd is dat ik daar lekker op kan slapen, en gelukkig heeft K. haar rijbewijs en autopapieren niet nodig, en ook niet haar ziekenhuiskaart en andere zooi die in die tas schijnt te zitten. Ja, daar laat ik het even bij voor nu. Hoe staat het met het eten eigenlijk?
4 opmerkingen:
Bohr weet wel altijd aparte plekjes te vinden!
Bohr heeft als echte dame natuurlijk recht op een eigen handtas, dat mag duidelijk zijn. En mevrouw K. heeft vast nog wel ergens een andere tas liggen, die zij zelf kan gebruiken.
Je bent nog steeds een mooi exemplaar Bohr! Lekker plekje heb je uitgezocht!!
Wij zijn blij dat de kou nu weg is, het lijkt zelfs een beetje naar lente te ruiken buiten
Een reactie posten