Huishouden in de war

 Oscar:
Het spijt me mevrouw K., dat ik al enige tijd niet meer in staat ben te werken. U wist dat natuurlijk al, maar onze lezers niet. Ook niet dat het al meer dan een week bezig is. En dan doel ik op de oorlog die is uitgebroken. Terwijl het voeren van oorlog verboden is, dat weet ik zeker.
Ik hoop, net als u, dat het niet te lang meer duurt, want ik kan bijna geen brokje meer door mijn keel krijgen. En zelfs geen Gourmet Diamant ook, al vind ik dat normaal gesproken om van te smullen. Fijn dat u mijn bakje naar mij toe geschoven hebt, maar ik zal er niks uit nuttigen.
Misschien later, of vannacht, als het even een paar uurtjes wapenstilstand is, maar daar kan ik nu nog niet over beslissen.
Nee, ik heb liever niet dat u gaat stofzuigen want ik weet zeker dat mijn zenuwen het dan zullen begeven. Of mijn hart, zegt u het maar. Gaat u op de bovenverdieping maar gerust uw gang, maar niet hier in de keuken. En ik heb ook liever niet dat u de afzuigkap aanzet, of gaat rammelen met potten en pannen. Ook geen vaatwasser aan, nee. Dank u, mevrouw K.

 De Boez:
Hé jij hier, K.?
Je komt toch niet het bed verschonen, he? Dat komt me namelijk heel slecht uit op dit moment. Nee, wacht u maar tot later, als het kanongebulder is gestopt en er met witte vlaggen wordt gezwaaid. Buiten, ja, in de Katbladstraat inclusief Kruidentuin.
Kunnen we verder nog wat afspraken maken?

 Graag eten op bed want ik ben niet van plan om mijn schuilplek te verlaten. En kan er een extra bak naar boven komen? Ja, die hier in het washok gaat namelijk behoorlijk stinken door het frequente gebruik ervan. Bakje water hierboven zou ook geen overbodige luxe zijn, plus een paar grote dekens over het bed die tot op de vloer komen. Voor onze veiligheid inderdaad. Cera ligt al onder het grote bed, en het zou best wel eens zo kunnen zijn dat ik mij daar ook ga verstoppen tot alles achter de rug is.
Absoluut geen wasmachine aan, maar dat spreekt voor zich. Heeft u trouwens gezien dat Oscar ook naar boven is gekomen?

Nee, te zien is hij al niet meer; hij is namelijk in de schuilhut gekropen, helemaal in het hoekje.
U zou dus nu op dit moment even heel kort met de stofzuiger kunnen gaan zwaaien als u dat per se nodig vindt, maar dan uiteraard alleen op de benedenverdieping en met de deur dicht graag.
Is ons luikje goed dicht? Kan er echt niks meer in of uit?
En dan nog een slotvraagje: Ik zou graag mijn Diamant vanavond hier boven geserveerd krijgen. Normale tijd ja.
En dan nog de allerlaatste slotvraag: Mag de radio aan? Graag met rustgevende muziek, Mozart of zo'n CD met vogelgeluidjes of zo. Ja, ruisende zee of bomen mag ook. Als er maar geen geknal tussen zit, want daar hebben we al genoeg van. En mocht u nog even de deur uit moeten, graag goed uitkijken en nog wat extra snoepies bij de winkel halen. Maar alleen als het verantwoord is, heh?

Katsmoe!

Boez:
Mevrouw K. had ons opgesloten in de kamer omdat ze bang was dat we (Cera en Boez - red.) zouden ontsnappen terwijl ze buiten aan het zoeken was naar Oscar, want ze had geen zin om in het donker naar 3 reporters te gaan lopen speuren, zei ze; één verdwaald schaap was al lastig genoeg.
Dus zaten wij vast achter een dichte tussendeur en we hadden nog niet eens onze portie Gourmet gehad terwijl het toch al ver over zevenen was, volgens K.
Wel, K. had behoorlijk de pest in omdat er nu alweer geknald werd in de Katbladstraat, terwijl het nota bene eerst nog kerst moet worden. En de Os is als de dood voor knalwerk, dus die had zich ergens buiten verstopt. Maar waar hij precies zat was dus onbekend, vandaar dat K. hem moest gaan zoeken.

Eerst ging ze naar de Kruidentuin om onder de struiken te kijken, maar daar was het erg donker en dus zag ze niks. Toen heeft ze nog een tijdje staan roepen, maar geen Os die tevoorschijn kwam.
Daarna ging ze een rondje lopen en kwam toen ook bij het Zooiplein (foto - red.). Maar ze zag al gauw dat hij daar ook niet was.
Ondertussen werd er weer ergens geknald, dus als Os ergens in de buurt had gezeten, was hij toch niet te voorschijn gekomen. Omdat ie zo bang is dus, heh? Ja.

Cera:
Toen mevrouw K. weer naar binnen kwam, gaf ze ons (Cera en de Boez - red.) ons diner. Gewoon Gourmet dus, want het was een gewone dag.
Omdat het al laat was, had ik enorme honger en ging daarom gelijk aan de slag.
De Boez niet, nee, want die was in de war en erg nerveus. Hij heeft even aan zijn portie eten geroken maar is toen bijna onmiddellijk naar boven gegaan om daar het verdere verloop van de avond af te wachten. Uiteraard heb ik toen zijn bakje leeg gegeten omdat ik het zonde vond als de inhoud zou bederven. Nee, de blikjes groeien nu eenmaal niet aan de bomen en zijn op dit moment ook niet in de bonus, vandaar. Nadat ik mijn buik vol had, ben ik ook naar boven gegaan. Wat mevrouw K. ging doen weet ik niet, maar ik heb nog wel een paar keer de voordeur horen slaan.

Hoofdredacteur:
Omdat mevrouw K. nog steeds de Os niet had gevonden en zij erg ongerust was en bleef, is zij maar gaan knutselen aan de zogenaamde redactie-kerstboom.
Ze had eerder al takjes van de dwergmispels afgesnoeid en die aan het stalen frame gehangen, maar die takjes droogden erg snel uit en in korte tijd werd die boom dus kaal. En daar ie nog minstens een week of twee mee moet, had ze eerder op de dag echte sparretakken gehaald om daarmee de boom te reviseren. En dit was een uitgelezen moment om dat te doen, want dan kon ze tegelijkertijd de straat in de gaten houden en het snel zien als Oscar voorbij zou komen. Maar die kwam dus pas toen de boom al lang weer gerepareerd was en in volle glorie (want nieuwe batterijen ook) stond te schijnen zeg maar.

Oscar:
Ik was erg laat thuis, dat klopt. Ja, ik had K. best wel horen roepen maar was te bang om tevoorschijn te komen omdat ze aan het knallen waren. Inderdaad, daar begonnen ze 's ochtends al mee en het duurde de hele dag. Nee, niet aanhoudend, maar wel steeds onverwacht en dat was eigenlijk het meest angstwekkende ervan.
Daarom heb ik gewacht tot het buiten helemaal stil was, want ik wilde geen enkel risico lopen.
Nee, ik heb niet meer gegeten want had totaal geen trek. Later nog wel ja, nadat ik een tijdje op de bank had liggen slapen, op het kleedje dus, maar dat kunt u op de foto zien. Mevrouw K. kwam nog naast me zitten om tv te kijken, en toen zijn we later samen naar bed gegaan. Tegelijk bedoel ik dus.
Mevrouw K. heeft nog tegen me gezegd dat ze de eerste beste die weer loopt te knallen in onze straat zal bewerken met een honkbalknuppel of hockeystick. Nee, ze roept wel eens meer wat, dus ik heb daar verder maar geen aandacht aan geschonken. Verder heb ik goed geslapen, maar dat kwam ook doordat ik hondsmoe was. Of katsmoe eigenlijk, heh? Ja.

Aan mij heeft het niet gelegen!

De Boez:
Het is niet dat mevrouw K. geen berichten meer wilde plaatsen, want dat wilde ze dus best wel.
Maar de techniek zat tegen zeg maar.
Het begon met toen ze op een dag (begin deze maand) het programma Blogger wilde gebruiken, geen toegang meer kreeg tot alle blogs die zij heeft.
Ja, de account (noemde ze het) was compleet verdwenen.
Dat was natuurlijk schrikken, want ze dacht dat nu ook het hele Katblad was opgegaan in rook, maar dat was dus niet zo, ze kon er alleen niet meer inkomen. En dus kregen wij maar weer vrij en ging zij zoeken waar het LKB gebleven was. Vergeefs, want K. is niet zo handig, digitaal gezien dus.
Om een lang verhaal kort te maken: het mens van Bohr heeft de account weer hersteld en de blogs teruggehaald. Maar toen verdween daarna opeens de email van de Kruidentuin. En daarna ook de andere mail. Alsof er uitverkoop was geweest en de winkel leeg was geplunderd.
Ook deden allerlei knopjes het niet meer en moest ze heel vaak de boel opnieuw opstarten. En toen K. ook geen foto's op haar computer meer kon zetten (alle poorten bleven gesloten), kreeg K. een soort van zenuwinzinking. Rijp voor het gekkenhuis was ze, zei ze.
En daarom is ze maar lekker gaan zitten tekenen en kleuren, want daar wordt ze altijd rustig van, vindt ze. En dat klopte ook. en zo kwam het dus dat ik haar dag in dag uit bij al dat tekenen en kleuren heb geassisteerd.

En haar in de gaten hield voor het geval ze het bijltje erbij neer zou gooien. Bovendien had ik toch niks anders te doen want het was steeds rotweer en ik hou niet van regen. Ook niet van harde wind, nee.
Onder mijn begeleiding heeft K. dus een hele serie kerstkaarten zitten maken, en daar is ze me heel dankbaar voor.
Ze is het mens van Bohr ook dankbaar, want hij zei dat ze Windows 8 moest wegdoen. Want nee, al die narigheid was niet de schuld van de laptop maar van de softdinges. Het waren gewoon bugs, zegt hij.Gelukkig maar, want K. was al bang dat ze het nog vrij nieuwe apparaat moest terugsturen naar de fabriek, zo vlak voor kerst, en dat weet je het wel, dan ben je zo weer een paar weken verder. Maar dat hoefde dus niet, en gelukkig ook dat K, gewoon gratis Windows 10 had gekregen en die heeft ze erop gezet. Ook die heeft bugs, hebben we gemerkt.

Dus toen waren de problemen nog niet over. Dat kwam dus doordat de software in de war was. Ik snap verder helemaal niks van hoe dat werkt, en K. dus ook niet, maar gelukkig kwam MaGiz langs en die zorgde ervoor dat de poorten weer opengingen. En toen kwam het mens van Bohr om het nieuwe email-programma in te stellen. En nu krijgt mevrouw K. ook weer normaal haar post binnen en kan ze weer aan de slag.
Maar het kleuren is nu dus over, en dat vind ik jammer want het was best wel gezellig, zo samen tekenen en kleuren. Maar buiten spelen is ook wel weer leuk, vooral omdat het weer wat aangenamer is en het fijn is om buiten te zijn.

Ze moet wel erg wennen aan de nieuwe indeling op de laptop, zegt K. Want zo jong is ze namelijk niet meer en dan gaat het je aanpassen aan nieuwe dingen ook niet meer zo snel, zegt K. tenminste.
Nu maar hopen dat al het gedonder met dat ding voorbij is, want dan pas kan het een vredige kerst worden in ons huis. En wat er verderop gebeurt in de wereld, daar hebben we geen vat op, zegt K. Gelukkig hoef ik niet verderop in de wereld maar mag ik gewoon in en rond het huis zijn, waar het meestal wel rustig en vredig is. Behalve wanneer ik ruzie met de Os maak (of hij met mij), want dat gebeurt nog wel eens de laatste tijd. En dan gaat Cera schuilen bij de buurvrouw, want zij kan niet tegen ruzie.

Nou bent u weer een beetje bij.
En mevrouw K. moet een heleboel post lezen, maar het kan best zijn dat er ook wat post verloren is gegaan, zegt ze. Wel, ze zoekt het maar uit verder. En daarbij moet ik het nu laten.
Snoepies, mevrouw K.? Nee, die had ik vandaag nog niet gehad, echt niet!