Binnenvetter

Toen Japekoppie achter mevrouw Katblad aanliep naar buiten, had hij niet in de gaten dat onder de stoel van mevrouw Troy de brutale Wamy zich had verstopt.
Japekop was al een beetje chagrijnig, want mevrouw K. had de hele ochtend nog niet naar hem omgekeken en een paar keer keihard geweigerd het poezenloket voor hem te openen, daarbij geroepen dat hij maar door het luikje moest komen. En Japekop heeft dus zwaar de pest aan dat luikje, want het klemt een beetje....

Japekoppie lette dus niet goed op bij het naar buiten lopen, en dat past niet bij het gedrag van een gedipomeerd Verkenner. Nee, hij had om zich heen moeten kijken en het gevaar direct op moeten merken. Pas toen mevrouw Katblad hem toeriep dat hij achter zich moest kijken omdat hij een grote fout maakte, draaide hij zich om en zag hij Wamy zitten. Wamy verroerde zich trouwens niet; hij heeft niet zoveel op met mevrouw Katblad en besefte heel goed dat hij op verboden terrein was....

Japekop had duidelijk geen zin in een confrontatie met Wamy. Als Wamy graag onder die stoel wilde zitten, moest hij dat vooral maar doen. Maar u kunt wel duidelijk aan de snuit van J. zien dat hij niet blij is met de aanwezigheid van Wamy. Doe er dan wat aan, Japie!
Soms zouden wij willen dat Japekop wat feller was, zich beter kon uiten en eens flink van zich afbeet. Maar nee, hij geeft niet goed zijn grenzen aan, krijgt dan de pest in en daardoor lichamelijke klachten. Zijn moeder, mevrouw Troy dus, is lekker assertief, gromt als haar iets niet bevalt en deelt als het nodig is best flinke tikken uit. Zij komt voor zichzelf op dus. Vervolgens staat zij even later aan haar avondhap en smikkelt vol overgave haar eten op. Dat is gezond gedrag! Japekop daarentegen ziet dingen gebeuren (dingen die hem niet bevallen), toont zijn gevoelens niet, loopt er zelfs voor weg, en kan vervolgens geen hap door zijn keel krijgen of spuugt het weer uit. Pas later op de avond, als de anderen liggen te pitten, raam en luik al een tijdje dicht zijn en er totale vrede heerst, is hij in staat om in alle rust een hapje tot zich te nemen.
Wij hebben maar weer eens een flesje "rust en vrede" voor hem gekocht bij de dierenwinkel. Ja, zoéén voor in het stopcontact. Een soort "prozac" dus, maar dan voor katten en ongevaarlijk. Maar eigenlijk zou Japekoppie in therapie moeten om zich te leren uiten, want hij is een zogenaamde binnenvetter. Ach, het zijn af en toe toch net mensen heh? Tja.....

Zeer onhandige begroeting

Zoe maakte een kleine wandeling omdat het prachtig weer was en bovendien stond het raam van haar huis open.
Vanuit de redactie zagen wij haar rondscharrelen tussen de herfstblaadjes, en besloten naar buiten te gaan (met camera natuurlijk) om haar gedag te zeggen. Het viel ons direct weer op hoe mooi haar grote ogen zijn!

Maar lang mochten we daar niet van genieten, want de Boez was de fotograaf gevolgd en wilde op zijn eigen onhandige manier de overbuurkat begroeten. Ja ja, achterlijf wat naar beneden en voorpatten gestrekt. Boez, zie je dan niet dat je Zoe bang maakt? Ja, dat zag hij best en dat was de bedoeling ook. Want Boez kan af en toe een vervelend, dominant ventje zijn, vooral als de andere haarfabriek wat angstig overkomt. Zoe deed voor de zekerheid alvast haar oortjes naar achteren en kromp in elkaar. Nee, de Boez had haar nog nooit geslagen, maar je weet maar nooit heh?

En (ook voor de zekerheid) ging Zoe er maar vandoor; ze zat toevallig toch onder het openstaande raam.
Wij hebben de Boez daarop vriendelijk bedankt voor zijn medewerking, maar daar begreep hij natuurlijk helemaal niets van. Toch maar weer eens een functioneringsgesprekje met deze knul?!

Gevaarlijk water?

Wij zouden een eindeloze rij foto's kunnen maken van alle haarfabrieken die elke dag bij ons langslopen en de grote bak met water niet kunnen weerstaan. Sommige buurmensen die niet het geluk hebben een kat tot hun gezin te mogen rekenen, vragen ons wel eens of dit nu geen kwaad kan, het drinken van dat "vieze" water. Immers, er drijft van alles in - vooral blaadjes, takjes en dooie insecten - en dat gaat toch rotten?

(Ook mevrouw Troy drinkt liever uit de grote kuip dan uit haar drinkbakje in de vensterbank.)

Wel, toen mevrouw Katblad eens op internet zocht naar welke planten (in de natuur) giftig waren voor huisdieren, las zij dat met name katten uitstekend weten wat zij wel en niet kunnen eten, dus u hoeft niet de tuin in om gevaarlijke kruidjes uit te graven! Zij zouden niet zo gauw gaan knibbelen aan een stukje vingerhoedskruid, en een stukje rosbief of vis dat niet helemaal meer goed is, ook daar halen zij hun neus voor op (maar dat is algemeen bekend).
Hoe dat met water zit, weten wij eigenlijk niet, maar we hebben nog niet gemerkt dat één van onze haarfabrieken last kreeg van het drinken uit een bloemenvaas, tuinvijver of volgelopen kuip!
En zeg nou zelf, levert dat lebberen uit zo'n grote bak geen mooie plaatjes op?

Hoogte, breedte, lengte, gewicht etc.

Geen bijzondere foto is dit, maar eindelijk eens één waarop je kunt zien dat de Boez (links) net iets groter is dan zijn vriendje Oscar. Niet dat die wetenschap nu zo belangrijk is, maar af en toe hebben wij op de redactie wel eens discussies over wat een haarfabriek nu zou moeten wegen, hoe het komt dat de één zoveel zwaarder is dan de ander terwijl ze even groot lijken te zijn etc. etc.
Soms lijken haarfabrieken inderdaad van dezelfde afmeting te zijn als je ze niet vlak naast elkaar ziet, maar vooral mevrouw Katblad kijkt meer naar het gedrag van haar reporters dan naar hun formaat. En daar de Boez bijvoorbeeld zich nog steeds als een puber gedraagt, is hij in haar ogen ook kleiner dan de rest, zelfs kleiner dan de Os.
Doch laatst werd zij door een bezoeker gewezen op het feit dat de Boez ondertussen flink uit de kluiten is gewassen (wat je wel degenlijk merkt als je hem optilt....) en bovendien een vrij lange rug heeft. Oscar dus even oud als Boez), lijkt ook flink, weegt ook heel wat, maar is niet zo lang, minder hoog en wat breder qua borstkas.
Vandaar dus deze foto; ze lopen gelijk op en het verschil is goed zichtbaar.
In elk geval is ons allang duidelijk dat niet iedere niet-raskat persé moet voldoen aan die heilige 5 kilo. (Ja, wij waren namelijk een keer met Japekop bij een vervanger van onze dierenarts, en deze merkte toen op dat J. met zijn 5 1/2 kilo veel te zwaar was, terwijl J. dus maar mondjesmaat eet, volop zijn verkenningsrondes doet en in onze ogen zelfs een tikkie aan de magere kant is.)
Nee, er zou een tabel moeten zijn, net als bij mensen, aan de hand waarvan je - rekening houdend met hoogte, lengte etc. - een berekening zou kunnen maken van een soort ideaal gewicht. Bestaat er eigenlijk zo'n tabel?
Hoewel, eigenlijk is goede voeding, regelmatig bewegen, veel plezier en niet teveel stress het allerbelangrijkst, heh? Ja, ook net als bij mensen. En dan zit dat bij de Boez en Oscar wel goed allemaal....

Aap uit de mouw

Tokkie Troy:
Nee, ik zit u niet te bespieden, ik kijk gewoon naar u. En toevallig zit ik daarbij achter de vaas, dat klopt maar daar is niets stiekems aan.
Wel, ik heb op dit moment niks beters te doen, heh? Het loket is dicht, de anderen liggen boven te slapen en dus dacht ik om u maar eens gezelschap te gaan houden. Maar u was zo druk bezig en ik wilde u niet storen, dus vandaar dat ik hier ben gaan zitten.
Nee, gaat u gerust door met wat u aan het doen bent, dan ga ik nog even door met het kijken naar u. U zegt dat u niet kunt werken als ik hier naar u zit te loeren? U wordt er nerveus van? Wel, in dat geval kom ik maar tevoorschijn opdat u mij kunt aaien. En mag ik dan misschien ook een fliebertje van dat lekkers dat u op tafel heeft staan? Wat bedoelt u met: "nu komt de aap uit de mouw"?

Opvolger SvdB?

Wamy:
Ja, ik zat verstopt onder uw plantentafeltje maar heb geen kwaad in de zin. Nee, ik zat alleen maar uit te rusten want ik was een beetje moe en zag niet zo gauw een ander plekje.
Hoezo gelooft u mij niet?

U zegt dat ik voor onrust zorg? Dat ik een onvermoeibare relschopper ben?
Ja, gisteren zat ik inderdaad aan de stoel van mevrouw Troy te krabben. Heeft u gezien dat de hele zijkant erbij hangt? Nee, heb ik niet gedaan want het zat al los. Tenminste, het zat al een beetje los en toen dacht ik dat het beter was het er maar helemaal af te halen omdat dat netter staat. Nee, dat is me tot nu toe nog niet gelukt, maar ik blijf mijn best doen. Jammer inderdaad dat ik er geen rekening mee hield dat mevrouw Troy daar lag en er geen aandacht aan schonk dat zij van streek raakte door mijn gedrag. Ja, ik vond het eigenlijk wel leuk dat ze over de rooien ging, dat moet ik eerlijk toegeven.
U vindt dus dat ik maar moet vertrekken? Ik zou uw ventjes net nog hebben gepest? Hebt u daar bewijzen van?

(Japekop linksboven, daaronder - liggend - de Boez, rechts Wamy)

Wel, dan ga ik maar weer eens. Omdat iedereen tegen me is inderdaad. Niet dat ik me daar veel van aantrek, maar dat terzijde.

En inderdaad, hij ging dan wel, maar binnen het kwartier was Wamy weer terug. Waarschijnlijk vindt hij het erg gezellig bij de redactie, maar zijn pesterijtjes (mevrouw Troy meppen, Japekop storen, de Boez en Cera achterna zitten) hangen ons af en toe toch wel een beetje de keel uit. Wij vragen ons af of Wamy wellicht heeft vernomen dat Bel de Franskat gaat verhuizen, en dat hij nu oefent voor de a.s. vacature van SvdB (Schrik van de Buurt). Alleen heeft Wamy niet de beschikking over een afschrikwekkende sirene en wij hebben hem ook nog niet vervaarlijk horen grommen. Maar wat niet is kan nog komen, heh? Uiteraard zullen wij u op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen in deze uiterst belangrijke zaak.

Chantage

Boez:
Waarom is het loket dicht? Nee, ik wil niet door het kattenluik, ik wil hier naar binnen! Mag niet? Te koud? Heb ik geen last van hoor! Oh, u wel dus...
U gaat niet het loket opendoen? Ook niet voor mij?
En als ik dan buiten blijf en verhonger? Mijn eigen stomme schuld, zegt u?
Wel, u maakt mij erg ongelukkig met uw uitspraken. Ja, ik dacht dat u van mij hield - ondanks al mijn kleine gebrekjes - maar nu blijkt dat dus niet zo te zijn. Hoezo: dat zijn jouw woorden?
Nee mevrouw Katblad, ik ben erg teleurgesteld in u en weet niet of en hoe u dit ooit nog kan goedmaken. Misschien, als u het loket nu even opendoet, kunnen we daar over praten. Het blijft dus nee?

De vervangster

Cera:
Omdat mevrouw Troy even een pauze heeft genomen, neem ik haar waar bij het Poezenloket. En dat betekent dus dat ik het loket moet bewaken en iedereen die hier niks te maken heeft buiten moet houden. Het klopt dat ik inderdaad geen uitzonderingen maak. En zojuist heb ik bepaald dat Oscar hier op dit moment helemaal niks te zoeken heeft, dus.
Ja, want de Boez is buiten namelijk, en Os is daarstraks nog geweest om brokjes te snoepen uit onze bakjes. Wel, daarmee bedoel ik dat hij nu niet weer ons huis binnen hoeft, heh? Nee, honger kan hij niet hebben.... Hij komt er dus niet in, nee. En om hem dat duidelijk te maken heb ik hem al een mep gegeven en zit ik tegen hem te grommen. Nee, helemaal niet gemeen! Ik ben de plaatsvervangster van mevrouw Troy dus gedraag ik me net als zij. U heeft daar toch zeker geen bezwaar tegen? Nou dan!

Een hoop gemist

Oscar zat al vroeg vanochtend op ons te wachten want hij wilde graag een rondje lopen met de fotograaf. Ja, ook met de Boez natuurlijk, maar die was om de één of andere reden weer terug naar bed gegaan. Wel, hij had even een paar keer zijn kop uit het kattenluik gestoken, dat wel, maar hij vond het te nat, denken we. In elk geval wilde Boez dus niet met ons mee, ondanks ons meerdere malen aandringen.
Echter, toen Cera de voordeur hoorde dichtslaan, kwam zij wel bliksemsnel naar buiten om ons te vergezellen. Nee, Cera vindt het niet zo erg om in een beetje regen te lopen, net als de Os dus.

Nou, regenen deed het trouwens niet eens. Nee, er was wel mist, en er druppelde het één en ander uit de bomen. Zo erg zelfs, dat wij op sommige punten de camera even moesten opbergen.
En natuurlijk waren er geen andere haarfabrieken op straat te bekennen! Allemaal luie donders, inderdaad.....
Kom op Os en Cera, we gaan eens in de Kruidentuin kijken!

Ach, nog een vroege vogel! En zo te zien aardig in de rui en nog nat ook. Het zou toch geen ziek vliegbeestje zijn trouwens? Nee, want dan zouden er vanaf nu vreselijke dingen kunnen gaan gebeuren! We keken om ons heen; waar waren onze haarfabrieken? Cera was een eind verderop, maar Os had de vogel ook zien zitten. Nou, daar had je het gedonder in de glazen al. Os sloop naderbij.

Gelukkig, mis poes! Ja, Os was net te laat en de merel (?) vloog op. De fotograaf natuurlijk blij, want die houdt niet van dat bloederige gedoe.
Os was minder blij, of noem het maar teleurgesteld. We moeten er wel bij zeggen dat het zijn eigen schuld was dat de merel kon ontsnappen, want hij was gewoon niet snel genoeg en maakte te veel geluid (geritsel). Of misschien had hij wel helemaal geen zin gehad in een serieuze jacht en deed hij een beetje alsof, dat kan natuurlijk ook.

Omdat er verder helemaal niks te beleven viel in de Kruidentuin, het er behoorlijk nat was en vol met webben hing, gingen wij de Parallelstraat in. Wellicht zouden we hier nog wat leuke, jonge haarfabriekjes tegenkomen? Ja, zoals Wamy, Mini of Monster bijvoorbeeld?
Nou, nee dus. Allemaal nog op bed, naast hun mensen, schatten we zo in. Maar eigenlijk gaven we ze geen ongelijk. Toen we van de redactie vertrokken, gaf de buitenthermometer nog geen 10 graden aan en de fotograaf had er al direct spijt van geen wintertrui te hebben aangetrokken. Zo Cera, wat zie je daar? Niks bijzonders zeker? Dan lopen we snel door! Bij het Gevaarlijke Water was het even schrikken want er kwam een loslopend blafbeest voorbij. Cera dook direct onder een wielhuis en Os besloot een aardig eindje terug te lopen in de richting van de Steeg van Storm. Maar tenslotte konden we toch allemaal de hoek om gaan en de Katbladstraat inlopen.

De mist leek langzaam op te trekken, en in de verte zagen wij Lima de straat oversteken. Hij kwam van het Zooiplein en was nu op weg naar huis.
De druppels vielen nu in dichte wolken uit de bomen, en dus moesten we de camera in de jaszak houden. Fijn dat de fotograaf een regenjack aanhad, maar Os en Cera werden behoorlijk nat en besloten om met de fotograaf mee naar binnen te gaan.
En daar kwam Boez met slaapoogjes de trap af.
Zo Knul, je hebt een hoop gemist! Ja, een vliegbeest en een blafbeest! En een hoop nattigheid ook ja, daar heb je gelijk in...

Einde.

Doe nog maar even.

Boez:
Cryptogrammen is voor verknipte mensen, dus mag jij dat niet doen. Ook omdat ik het niet gezellig vind, inderdaad. Ja, bovendien is het veel te vroeg en we hebben nog geen koffie gehad. Ja, jij koffie en ik een snoepie, toch?
Wil je even in mijn nek kriebelen? Ik lig er nu toch goed voor - of jij zit er goed voor, het is maar hoe je het bekijkt, heh? En ook nog even onder mijn kin, als we dan toch zo lekker bezig zijn.

Ja, het wondje op mijn wang is bijna over. Nee, weet niet meer wie dat heeft gedaan, maar ik zal hem of haar heus niet vergeten.
Als ik haar of hem zie, krijgt hij of zij een pets terug, daar kun je op rekenen.
Ben je nou al uitgeaaid? Ja, dat is te snel en je hebt maar heel kort achter mijn oor gedaan, dus doe nog maar even.
En als ik er genoeg van heb, ga je een snoepie voor me pakken en dan mag je weer verder puzzelen. Vergeet je niet dat ik er twee heb? Oren, ja? Nee, ik zeg het alleen maar voor het geval.
Anders niks, nee. Niet op dit moment tenminste...

Nog steeds ons beste model.....

Ja, Cera heeft het de laatste tijd erg druk in en om het huis, en dus te bezig om naar de Kroeg te gaan. Natuurlijk is mevrouw Katblad daar erg blij mee, want Cera's aanwezigheid levert vaak leuke foto's op, zoals deze dus. Ze staat hier wel erg dicht bij het Gevaarlijke Water, maar ze wankelde niet en dat stelde ons weer gerust. Ja, je zou bijna vergeten dat Cera toch ons topmodel was, heh? En bij gebrek aan geschikt nieuw talent, is ze dat dus nog, al is het parttime. Maar dat ze de allerbeste is, dat bewijst ze hier toch maar weer! Dank je wel Cera, voor het mooie po(e)seren op de juiste plaats!

Geen webben in je snor!

Cera was weer eens op onze pergola geklommen. Op zich niks bijzonders natuurlijk, want zij doet dat regelmatig. Maar deze keer had zij, na het lopen van een paar rondjes over de balken, enige moeite om een geschikt plekje te vinden waarlangs ze weer zou kunnen afdalen.

Waarom was Cera dan zo besluiteloos? Wat hield haar langer bovenop dan anders en waar moest de ideale afspringplek aan voldoen?

Wel, het was niet dat de tafel zo vol stond, al stapelen de lege potten zich op. Ja, want na een paar koude nachten en de vraat van slakken en snuitkevertjes (en hun larven), verliezen onze planten een hoop aan blad en dus schoonheid, en daarom ruimen we af en toe wat op. Maar dat terzijde.

Nee, wat Cera probeerde te omzeilen waren de spinnenwebben met de gigantische kruisspinnen daarin. Aan die spinnen heeft ze uiteraard lak, maar die webben zijn erg vervelend als ze in je snorharen en andere voelsprieten blijven plakken, heh? Ja, erg irritant. En daarom zocht zij een plek waar geen webben hingen en die was er dus niet.
Tenslotte waagde zij toch maar de sprong, want je kunt niet eindeloos rondjes blijven lopen, toch?
Daarom dus, ja.

Wel, daar ging ze dan. En ze wist zo te springen dat er geen draden rond haar koppie bleven kleven. Wel nam zij een groot stuk web mee aan haar staart, maar daar wist ze wel raad mee - dat was een kwestie van even met de tong erlangs.
De spin die bij het web hoorde hebben wij niet meer gezien, maar we zijn er zeker van dat zij nu alweer aan het werk is om een nieuwe insectenval te weven.
Laatst hebben wij trouwens zo'n klusje zitten bestuderen, en konden vervolgens vaststellen dat zo'n web maken geen gemakkelijke taak is; je hebt er ook je poten bij nodig om de draden op de juiste plekken vast te plakken!
Maar ook dat terzijde.
Cera was weer beneden en daar ging het tenslotte om....

Nog drie minuten...

Cera:
Ja, ik weet dat het al laat is mevrouw Katblad, maar mag ik nog even bij u komen zitten? Ik lag inderdaad al op bed, maar opeens had ik zo'n behoefte aan wat troost van mijn sabbeldekentje! Bovendien is het ook altijd gezellig om nog even samen met u te zijn, zonder de anderen erbij, heh? Ja, want ik woon hier nu wel, maar ik weet donders goed dat de anderen al langer bij u zijn, en dat ik nog maar relatief kort geleden ben geadopteerd door u. En omdat u ook aanvoelt dat ik er nog steeds een beetje bijhang, bent u best bereid mij wat extra aandacht te geven, is het niet? Daarom ja.

Fijn dat u mij even een exclusieve aaibeurt heeft gegeven, maar nu ga ik over tot mijn trappel en sabbel ritueel op mijn favoriete dekentje. Nee, ik zal slechts op één plekje sabbelen zodat straks niet de halve deken kletsnat is, en mijn trappelen zal ik ook tot een enkele plaats beperkt houden. En als ik dan over een minuutje of vijf klaar ben, wilt u mij dan wederom nog een moment aaien? En dat ik dan op uw schoot mag komen liggen daarbij? Ja, het is maar dat u het weet, want dan kunt u nog snel voor die tijd naar het toilet en eventueel een drankje pakken. En vergeet u ook niet de afstandsbediening klaar te leggen? Ja, want u weet dat ik niet graag heb dat u gaat zitten bewegen heh, als ik éénmaal op uw schoot lig. Mevrouw Katblad, wat is het toch plezierig als je elkaar zo goed begrijpt en aanvoelt, vindt u ook niet? Drie minuten heeft u nu nog, inderdaad.....

Geen kandidaat SvdB

Rooie Gijs is weer een beetje opgekrabbeld. In elk geval was hij in staat om de redactie te bezoeken, maar omdat dat een zware tocht voor hem was, liet hij zich onder onze tafel neervallen om weer wat op adem te komen. Vanaf dat plekje kan hij ook uitstekend de Poort naar de Hoftuin in de gaten houden, alleen werd hij nu ernstig afgeleid door een heen- en weerdribbelende haarfabriek.

Ja, Cera dus.
Zij had Rooie Gijs best wel gezien hoor, voor het geval u denkt dat ze een beetje dom bezig is om zo boven Gijs' hoofd te gaan lopen en zitten. Maar zij weet dondersgoed dat Gijs niet meer zo goed in zijn vel zit en eigenlijk een schaduw van zijn oude ik. Dus ook dat Gijs niet meer in staat is haar na te zitten of aan te vallen.
Misschien dacht Cera wel dat Gijs, omdat hij ziek en zwak is, het gezellig zou vinden als zij bij hem in de buurt ging zitten, maar het tegendeel was het geval. R. Gijs vond haar aanwezigheid veel te onrustig, kwam moeizaam overeind en strompelde weer terug naar de Hoftuin. Nee, als er een nieuwe Schrik van de Buurt moet worden aangewezen, zal R.G. geen kandidaat zijn. Wij hebben zelfs gehoord dat zijn positie als partijleider van "Hof is Vol" ter discussie staat. Als deze geruchten zijn bevestigd, komen wij daar uiteraard nog op terug.

Kijk eens!

Cera:
Hé Boez! Zit je op de uitkijk?
Fijn dat je naast me bent komen zitten, Boez!
Maar waarom kijk je niet naar mij?
Wil je niet met me spelen of stoeien?
Boez?

Boezieboez?
Kijk eens hoe mooi ik ben!
Kijk eens naar de poppetjes in mijn ogen?
Nee?
Ben je boos op me, Boez?
Nee heh?
Boehoez?

Belangrijke ontdekkingen

Met onze drie reporters Boez, Cera en Oscar gingen wij de straat op om nieuws te vergaren. Dat doen we dus wel meer, en meestal levert dat helemaal niks op omdat er vooral geklooid en gezooid wordt door de jongens. Maar deze keer waren zij serieus bezig met verkennen, en dat zet dus soms wel zoden aan de dijk.
Wel, Boez deed een belangrijke ontdekking, en dat was dat er op het Zooiplein weer eens teveel zand naast de zandbak ligt. Niet opgeruimd door de begeleiders van spelende kindjes heh? En dat is niet verstandig, want menig haarfabriekje ziet de hoop zand als een prima plek om wat afgewerkt  en verteerd vast voedsel in te deponeren. Drollen inderdaad. Nu was het de hele zomer zo goed gegaan met het terugscheppen van zand in de bak, maar blijkbaar de laatste (paar) keer dus niet.....
Misschien een idee om de gemeente te vragen een bordje te maken met een pakkende tekst?
Wel Boez, bedankt voor dit belangrijke nieuws, en nu mag je wel stoppen met snuffelen; ja, nu weten we het wel. Zeg, jij gebruikt toch zelf uitsluitend de kattenbak op de redactie, heh? Nee, dan is het goed.

Os en Cera hadden iets anders ontdekt. Ja, het zat in de klimop en was ontzettend interessant. Nee, wat het dan precies was, wisten ze niet helaas, maar dat er iets was, was een ding dat zeker was. In elk geval was het goed voor zeker 10 minuten aandacht van onze reporters, en toen nog een minuut of 5 van mevrouw Katblad. Natuurlijk hadden wij met een bezem de takken opzij kunnen trekken om het beter te kunnen zien. Maar stel dat het nu een vogelnestje was? Of een wespennest?
We besloten uiteindelijk maar om het (waarvan we dus niet wisten wat het was) te laten zitten en het niet te verstoren. Het nieuws van Os en Cera is dus dat er iets tussen de klimop zit, waarvan we niet weten wat het is en dat voor lief nemen. Eenvoudiger kunnen we het helaas niet maken, en ingewikkelder trouwens ook niet. Maar spannend was het wel, en het was ook leuk om te zien hoe Cera en Os zo saampjes naast elkaar nieuwsgierig stonden te turen. Tot zover dit belangrijke nieuws.

Reacties

Van diverse mensen hebben wij vernomen dat het sturen van reacties op verhalen in ons Katblad af en toe (vaak) zeer lastig is omdat de letterverificatie niet altijd goed werkt.
Helaas, dit is een probleem van "Blogger" en zelf kunnen wij daar dus niets aan doen.
Wanneer er geen "letters" verschijnen, kunt u uw reactie beperken tot het intypen van een enkel woordje en vervolgens nog een keer een echte reactie plaatsen; meestal werkt de verificatie een tweede keer namelijk wel....
Excuses voor dit ongemak!

Sorry!

Ha! Daar liep Cera weer eens aan de overkant van de straat op het dak. Nee, niet bovenop maar in de goot.
Onze 'oudste' lezers herinneren zich wellicht nog Zorro (alias Boris)? Een prachtige zwart-witte haarfabriek die altijd wél bovenop de nok liep. Diverse keren per dag zagen wij zijn silhouet tegen de lucht afsteken als hij met groot gemak zijn dakrondjes liep, en wij moeten daarom nog vaak aan hem denken. Zorro (Boris) was een huisgenoot van Iwan en verdween ruim twee jaar geleden plotsklaps. Nooit meer wat van hem gezien of gehoord.....

Wie in diezelfde tijd ook verdween, was de dochter van Cera. Jazeker, Cera had een dochter, net zo mooi als zijzelf, die de naam "Snoesje" droeg. Dit poezenmeisje was alleen veel brutaler dan haar mams en erg bedreven in het boomklimmen. En dan niet een klein stukje naar boven heh? Nee, helemaal tot bovenin, daar een hoop kabaal maken (Help! Ik kan er niet meer uit!) en dan even later gewoon weer zonder hulp naar beneden zakken om het dak af te gaan struinen.
Hetzelfde dak waar Cera dus nu op loopt, want daar woonden zij, Cera en haar dochter Snoesje.

Op de foto hierboven ziet u Cera richting platte dak gaan, want wij hadden haar geroepen. Nee, het was nog geen tijd om te eten maar wij wilden wat foto's maken van haar tocht naar de redactie, om u te kunnen laten zien welke toeren zij dagelijks uit moet halen om weer thuis te komen.
Vanaf de punt van de goot springt zij dus naar beneden, het platte garagedak op. Daarop (u ziet dat hiernaast) loopt zij tot ze op het punt is gekomen waar onder, op de straat, een container staat. Het is een flinke sprong die zij nu moet maken....

En om haar pootjes niet te breken, dribbelt Cera eerst een stukje langs de muur naar beneden voor zij zich afzet om op de container te springen. Dan klinkt er een zware bons die in de hele straat is te horen! En soms komt het voor dat mensen, die toevallig net daar in de buurt staan, zich een ongeluk schrikken! Zoals laatst... Want wat gebeurde er?
Een drietal agenten van de parkeerpolitie bekeken een daar geparkeerd wielhuis; ze zagen geen parkeervergunning en probeerden door de raampjes naar binnen te kijken. Plots sprong Cera op de container, en het was alsof er een bom afging. Eén van de agenten maakte een luchtsprong, een andere slaakte een kreet van schrik en greep naar zijn hart, de derde had een uitstekend gevoel voor humor en barstte uit in bulderend gelach.
Voor haar fatsoen riep mevrouw Katblad: "Sorry!", sluisde toen snel Cera naar binnen en sloot de deur achter haar, om daarna nog even flink te giechelen en Cera te prijzen om haar timing. Jaja! Wij moeten heel vaak lachen om onze haarfabrieken!

Lang niet gezien...

(links Oscar, rechts de Boez)

Ach..... Elkaar heel lang niet gezien, heh? Ja, wel een halve dag niet. Maar nu dus weer helemaal blij, heh? Ja. Lekker meppen naar elkaar, maar niet te hard en niet gemeen. Zo zien we het graag, inderdaad.

En wat gaan jullie nu doen? Spelen? Oh, even liggen dus. Laatste zonnestralen ja, en straks misschien wel regen, heh?
Nee, jullie hoeven niet te werken dus we gaan niet op verkenning. Geniet er maar van zolang het nog kan. Wel op tijd thuis voor het eten, heh Boez?
Doei, ja....

Voor je eigen veiligheid

(foto Japekoppie)

Let je goed op, Boez? Zo doe je dat dus, heh? Ja, bij de Steeg van Storm loop je niet als een kip zonder kop de hoek om, maar doe je net als Japekoppie. Halt houden en dan heel voorzichtig om het hoekje kijken of alles veilig is. Want zo kom je niet voor verrassingen te staan en loop je niet de kans onverhoeds aangevallen te worden. Ja, zo hou je de contrôle over je eigen veiligheid.
Heb je goed opgelet? Weet je nu hoe het moet?
Dan is het nu jouw beurt. Ja, toe maar!

(foto de Boez)

Nou, dat gaat er aardig op lijken. Ja, het valt ons alleszins mee. Nee, uitstekend hoor ventje! Je cijfer hiervoor? Nou, een acht plus, goed? Nee, voor Japekop was het een negen maar jij moet nog iets meer naar achteren de volgende keer. Nog ietsje voorzichtiger inderdaad, en dan is het helemaal perfect.
Maar je hebt goed opgelet hoor! Ja, misschien wordt je dan toch nog wel eens een echte verkenner, heh? Maar dan wel je best blijven doen! Ja.

Donderstraal!

Ha, daar zagen wij Simba! Weliswaar nog ver van ons vandaan, maar misschien was het deze keer wel mogelijk om eens een duidelijke foto van het te maken?
We kwamen langzaam dichterbij en bleven vlak langs de gevels van de huizen lopen. Simba had ons gelukkig nog niet in de gaten en dus groeide onze hoop.
Tenslotte waren we dichtbij genoeg en we richtten onze camera op de rondsnuffelende rode donderstraal.....

Ja hoor! Weer waren wij door Simba voor de gek gehouden en stonden we voor paal! Maar we lieten natuurlijk niks merken, heh? Nee, en we gingen verder ook niet achter hem aan, al moeten we wel bekennen dat we ons behoorlijk voor de gek gehouden voelden....
Maar opgeven doen we niet! Nee, eens komen wij met de perfecte foto van Simba! (Al zou het best kunnen dat dat nog even duurt.....)

Hoog zieligheidsgehalte

Gisteravond was Oscar ervan overtuigd dat hij nog even bij ons binnen moest zijn. Nee, waarvoor weten wij niet, maar het zou zomaar kunnen dat hij de voerbakjes op restanten (Gourmet) wilde controleren of nog iets te vertellen had aan zijn vriendje de Boez.
En Os had het dus ook in zijn kop gehaald dat er een manier moest zijn om ons raam verder open te krijgen, heh? Ja, want hij zat alsmaar met zijn poot naar binnen te hengelen en zwaaien, alsof hij een touwtje zocht waardoor het raam naar boven kon worden getrokken.

Wel Os, sorry hoor, maar het is onbegonnen werk! En al zit je nog zo te jammeren en te janken, mevrouw Katblad is onverbiddelijk!

(Maar wij kunnen u wel toevertrouwen dat het gejammer van Os soms héél erg moeilijk te weerstaan is vanwege het bijzonder hoge zieligheidsgehalte en het feit dat Os een volhouder is. Ach ja.......)

Alles behalve welkom

In de Hoftuin zat Panda de wacht te houden. Want vandaag had hij het weer eens in zijn kop gehaald dat er geen vreemdelingen in zijn tuin mochten komen, en daar hoort dan natuurlijk een bepaalde houding bij, heh? En een bepaalde blik ook, ja, om de vijandige uitstraling helemaal compleet te maken.
Wel, Panda zag er dus zeer onverzettelijk uit, en dat had zo zijn effect.

Want Os, die met de fotograaf was meegegaan de Hoftuin in, voelde zich alles behalve welkom. Hij was tussen de planten gaan zitten zodra hij de stekende blikken van Panda in zijn rug had gevoeld, en daarbij zijn oren naar achteren gevouwen. En wij hoeven u niet uit te leggen wat dat betekent, heh?
Ja, Os zat daar als een zoutpilaar en durfde niet meer voor- of achteruit. Tja, wat nu Os?

(Panda links, Oscar rechts, Boez rechtsachter.)

Wel, de Boez, die al naar de trap was gelopen, keerde terug om te kijken waar zijn vriendje bleef. Want de Boez is weliswaar geen held, maar had Panda dus wel netjes ontweken en was via een andere kant doorgelopen.
Maar nu kwam hij dus terug.

Tot overmaat van ramp was Harremans, de broer van Panda, ook zijn huis uit gekomen, en wij weten dat ook hij niet erg gesteld is op vreemdelingen. Doch Har was blijkbaar nog niet helemaal wakker en dus ook nog niet gevaarlijk. Hij bleef een beetje appelig voor de deur om zich heen zitten kijken. Gelukkig maar voor de Os, want die had het al moeilijk genoeg zonder Harremans!

De Boez ging naar zijn vriendje toe om te vragen waarom hij daar nou zo als een zoutpilaar bleef zitten, maar Os reageerde niet op hem. Hij leek wel gevangen te zitten in de blikken van Panda, die trouwens ook niet van zijn luie achterste afkwam.

Nou Boez, dit kan nog wel een tijdje duren, heh? Nee, de fotograaf snapt er ook geen jota van. Zullen we er ook maar even rustig bij gaan zitten? Flinke aaibeurt tijdens het wachten?
Wel, zo gezegd zo gedaan, en het duurde gelukkig niet zo lang meer; Os kon zich na een minuut of 10 uiteindelijk toch losrukken van Panda. En toen hebben we de tuin maar verlaten....