Een paar uurtjes na de eerste schermutselingen (tussen Os en Boez) voor de voordeur van Zoe - zie een vorig bericht -, lag Oscar daar weer bij datzelfde paaltje. Hij keek erg lodderig uit zijn ogen en zag er zelfs een beetje triest uit.
Of hij niet mee wilde, een stukje lopen? Nee, Os bleef liever liggen waar hij lag. Had hij misschien last van de storm? Ruzie met de Boez? Of leed hij wellicht aan een gebroken hartje?
Wel, toen Os even zijn plekje verliet en verderop ging om een klein plasje te doen in een zandhoop, nam de Boez zijn plaats in. Ja, want hij wilde ook wel even voelen hoe dat nou lag bij dat paaltje, of hij ging daar liggen rollen om de Os een beetje te pesten, dat kan natuurlijk ook. Bij de Boez weet je het maar nooit heh? Daarom dus.
In elk geval was Oscar behoorlijk in zijn wiek geschoten toen hij terugkwam en zag dat zijn plekje werd bezet. Ja, de Boez is dan wel zijn allerbeste vriendje, maar als er dames in het spel zijn kun je de kans lopen dat de vriendschap gaat wankelen omdat (onbeantwoorde) liefde erg kwetsbaar maakt...
Afijn, Os voelde zich in elk geval bedrogen door de Boez en gaf hem een flinke mep tegen zijn kop.
Voor Boez kwam de klap totaal onverwacht (ook voor mevrouw Katblad trouwens) en dus moest er wel narigheid van komen.
De Boez nam e.e.a. namelijk nogal hoog op, en na een schreeuw van verontwaardiging dook hij bovenop zijn vriendje, die daar weer niet op had gerekend.
Wij zijn (zoals u weet) best gewend aan de stoeipartijtjes van de Boez en Oscar, en soms gaat het er best wel eens fel aan toe, maar deze keer zagen wij bij beide ventjes een hoop boosheid naar boven komen.
Misschien waren het ook wel de windstoten die ervoor zorgden dat de vriendjes eerder dan anders zo geïrriteerd waren geraakt? Dat zou natuurlijk zomaar kunnen want mevrouw Katblad kent dat gevoel ook wel en wellicht ervaart u dat eveneens. Het waait immers nu al zoveel dagen achtereen, afgebroken takken blijven alsmaar naar beneden komen (u ziet ze op onze foto's overal op straat liggen) en dus ben je je leven (als haarfabriek) niet zeker en loert het gevaar overal.
Het felle gevecht trok ook de aandacht van Japekoppie, die zich anders nooit ergens mee bemoeit maar nu toch wel even wilde kijken of er geen gewonden vielen.
Wij hoopten dat Zoe dit gesteggel zo vlak voor haar deur niet hoefde aan te zien, dus niet achter de gordijnen zat te kijken maar ergens lekker haar schoonheidsslaapje lag te doen (niet dat zij dat nodig heeft want nog mooier worden kan bijna niet), maar wij konden dit helaas verder niet controleren of vaststellen.
Nee, dit gevecht was voorlopig nog niet afgelopen, maar mevrouw Katblad besloot toch de twee in hun eigen sop gaar te laten koken en naar huis te gaan. Zij moest namelijk nog haar zondagse soep gaan maken en vond dat op dat moment belangrijker dan het geruzie van de twee vriendjes. Bovendien, wedden dat het niet echt uit de hand zou lopen en het straks weer pais en vree zou zijn?
En ze kreeg tenslotte nog gelijk ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten