Gemekker, gezeur?

Meestal zijn het alleen Japekoppie en zijn moeder (T. Troy) die deelnemen aan onze kleine proeverijtjes aan de buitentafel, maar deze keer kwam Cera bij ons op het bankje zitten.
Nu moeten we wel vermelden dat Japekop en T. Troy onze hapjes hadden afgekeurd en chagrijnig de tafel hadden verlaten, maar feit was dat ons model opeens wel heel veel belangstelling toonde voor de schaaltjes op tafel, terwijl haar aandacht doorgaans voornamelijk gericht is op aai-grage handen over haar kop en soepel kroelende vingers onder haar kinnetje. De lellebel.
En daarom hadden we in het begin ook niet goed in de gaten dat Cera dit keer wel heel veel interesse had in het proeverijtje.

Wel, wij schonken dus aanvankelijk geen aandacht aan haar smachtende ogen, totdat Cera op een onbewaakt ogenblik had besloten zichzelf maar te bedienen van de paté. We konden nog net voorkomen dat zij een hapje nam, maar gaven haar vervolgens natuurlijk wel (toen zij weer netjes plaats had genomen op de bank, zoals het hoort) een klein fliebertje van het lekkers. Zij nam het gretig in ontvangst, at het met smaak op en toen was het goed. Nee, zij bleef niet zeuren om méér (zoals J. en zijn moeder altijd doen) maar verliet tevreden de proeverij om nog een stukje van de straat te gaan verkennen. Wij slaakten een zucht van verlichting. Ja, want stel je voor dat behalve J. en T.T. ook onze andere haarfabrieken regelmatige bezoekers van onze proeverijtjes zouden worden! Met al dat gemekker, gezeur, gemep over en weer? Chaos? Nee, daar moeten we echt niet aan denken...