Eén minuut

Het was gisteren in de namiddag. De laatste zonnestralen lieten hun licht vallen op de Kruidentuin...

Os wilde nog even een stukje lopen, mevrouw K. zei: "vooruit dan maar", Boez en Cera gingen mee uit solidariteit.

Het zou niet lang meer duren of het was etenstijd, maar diverse andere haarfabrieken wilden blijkbaar ook nog even buiten zijn, al was het alleen maar om nog wat extra eetlust op te doen en een laatste frisse neus te halen voordat het kattenluik gesloten zou worden. Of om te kijken of er nog een soortgenoot te bespieden viel.

Zo zat Siep voor haar huis en hield Cera in de gaten. Die zat namelijk niet zover van haar vandaan.

Cera had niets door want had het te druk met het wassen van haar poten.
Iemand anders had Siep echter wel gezien. Hij hield op zijn beurt haar weer in de gaten.

Inderdaad, het was de Boez.
Op de achtergrond ziet u (bovenaan in beeld) een flinke bos salie.
Weet iemand nog een leuk recept met dat kruid voordat het gaat vriezen en de planten ineen zakken?
Wij horen het graag.


Maar goed, de drie haarfabrieken (Siep, Cera en de Boez) hadden geen van allen door dat er nog een vierde aan de rand van de tuin was verschenen. Een rooie. Benieuwd? Kijk dan met ons mee naar de volgende foto.

Herkent u hem?
Het is Simba. Hij woont schuin achter de redactie en maakt vaak het dakgebied onveilig.
Doch hierbuiten voelt hij zich minder stoer, vooral als er vreemde mensen in de buurt zijn, zoals mevrouw K.
Het duurde ook niet lang (een paar seconden) voordat hij alweer omkeerde en terug de Parallelstraat in liep.

Hiervoor hadden wij een half uur met Cera, Oscar en de Boez in de tuin rondgelopen (klooien en zooien) terwijl er niets bijzonders gebeurde, niets wat de moeite van vermelden waard was. Bovenstaande foto's (en nog een paar meer) maakten wij binnen de minuut. Zo kan het soms dus gaan. Zo kan zomaar toevallig een "situatie" ontstaan. Mevrouw K. was er gelukkig bij.

Voor wie zich afvraagt waar de Os ondertussen uithing, de foto hieronder laat het u zien.