Hij heet Bilbo...

 Bohr:
Mevrouw Katblad, kan ik u even spreken?
Het is u bekend dat ik niet meer mijn oude huis wens op te zoeken?
O ja, daar had u al over geschreven...

Is het u ook bekend waarom ik dat niet meer wil?
U heeft het ontdekt? Zelf uitgevonden?
Ach, het is u verteld dus.

Het is inderdaad waar wat u heeft gehoord.
Hij heet Bilbo en hij is rood. Hij komt uit Spanje en is al behoorlijk oud, in elk geval ouder dan ik.
Heeft u hem al gezien? Nou, ik dus wel.
En daarom ga ik niet meer naar de Hoftuin toe.
Nee, ik denk niet dat hij een kwade inborst heeft, maar hij woont dus wel in mijn huis. En hij loopt ook rond in de tuin en werkt daar al mijn geuren weg, om mij duidelijk te maken dat het daar niet meer mijn territorium is.
Ik weet niet of hij vriendjes is geworden met Myo of de rest. En eigenlijk interesseert me dat ook niet zo. Nee, want ik moet verder met mijn leven, heh? En dat is dus hier. Ik weet ook niet of mijn mens ooit nog terugkomt, maar zou hij dat doen, dan kunnen wij toch niet in ons huis gaan wonen zolang die Bil daar is met zijn mensen, toch?
Daarom zou ik u wat willen vragen.
Stel dat mijn mens één dezer dagen terugkomt, kan hij dan bij mij, of eigenlijk hier bij ons komen wonen?
Nee heh, dat vreesde ik al... Ja, ik snap dat wel en ik neem het u ook niet kwalijk.
Maar wat moeten wij dan, hij en ik?
Zou hij mij komen ophalen en gaan we dan ergens anders heen? Nee, ik weet niet of ik dat wil, ik moet daar echt even over nadenken. Wilt u met mij meedenken over hoe dat moet? Zal ik dan even bij u op schoot komen zitten en dat u dan achter mijn oren kriebelt zodat ik beter kan nadenken?
Dank u wel, heel lief van u. Kan die laptop nu even dicht?