Uit de oude doos, 11

De Boez kijkt vanaf het keukendak via de koepel de keuken binnen. Vooral toen hij nog jong was, vond hij het wonderbaarlijk dat ons huis ook nog een achterkant had en hij door de opening van die koepel de voerbakjes kon zien staan en op het aanrecht kon kijken. Hij kon niet bedenken dat hij ook in de keuken kon komen door gewoon effe om te lopen, maar moest en zou tegen ons advies in naar beneden springen en bereikte dan via een tussenstop op/langs de RVS afzuigkap het aanrecht. De sporen van zijn nageltjes langs die schuin aflopende kap blijven eeuwig zichtbaar. Nu hij groot en zwaar is geworden en heeft ervaren dat die kap wel heel erg glad en dus link is, laat hij het wel na om op die wijze een etage lager te komen. Naar binnen loeren doet hij natuurlijk nog wel, vooral als er interessante geuren op te snuiven zijn.

Onze buren hadden een paar jaar geleden ook nog een pergola, omkleed met een snelgroeiende blauwe regen. Doch toen de klimplant na 4 jaar nog geen bloemen had gemaakt, werd ie gesloopt, samen met de pergola, die toch al op instorten stond. Dit tot groot verdriet van onze haarfabrieken, want hoe fijn was het toch om tussen die takken de scharrelen en je erin te verstoppen! Hier ons Boezje, die niet zo vaak aan klimmen meer doet nadat hij een keer zonder eerst nadenken hoog een boom was ingegaan en er vervolgens niet meer uit durfde te komen. Nadat de brandweer er niet in geslaagd was de Boez uit die boom te halen, slaagde een buurman in de stromende regen en met gebruikmaking van een zeer lange ladder daar wel in. Sindsdien hebben wij de Boez nooit meer aan de stam van zo'n Linde zien hangen. Heilig respect, heh? En terecht, inderdaad!

Japekoppie liet zich tijdens zijn verkenningstochten nooit afleiden door andere haarfabrieken, maar toen de kleine Mini niet voor hem opzij ging, moest hij zijn tocht noodgedwongen onderbreken. Zij ging beslist niet opzij, en zo stonden ze een tijdje oog in oog. Mini moest natuurlijk tenslotte wijken voor onze grote Verkenner A, maar dat dus wel met grote tegenzin. Japekoppie was echter net een maatje te groot voor haar...

Luna zat graag te zonnen in de Kruidentuin, bovenop de struikkamperfoelie. Maar zij zakte er nooit doorheen, iets wat onze Os dus wel regelmatig overkomt. Dit tot grote hilariteit van de mensen die dat zien gebeuren!

Cera had een keer een libelle gevangen en bracht het vliegbeestje thuis. Zij legde haar prooi midden op straat neer en gaf alle belangstellenden daarmee toestemming haar vangst te bekijken. En daar werd druk gebruik van gemaakt! Op deze foto ziet u hoe Japekoppie de libelle van dichtbij bekijkt en er zelfs even mee zooit.

Behalve Japekop kwamen ook Charli, Tokkie Troy, de Boez en de Os een kijkje nemen. Daarna eiste Cera haar prooi weer op, maar tegen die tijd bewoog de libelle niet meer. Zij heeft nog enige tijd zeer trots naast de libelle gelegen, tot ze merkte dat haar bewonderaars ondertussen weer waren overgegaan tot de orde van de dag, en toen mocht mevrouw K. het beestje opruimen, zeg maar. Dat haarfabrieken graag hun prooi tonen aan hun soortgenoten en daarmee bewondering oogsten, is bekend. Maar soms worden er ook cadeautjes gegeven, zoals de Boez een keer deed. Hij bracht een vlinder binnen en legde die neer voor de neus van mevrouw Troy. Zij was zeer vereerd en toonde haar dankbaarheid door met de vlinder te gaan spelen. Boez keek nog even tevreden toe en stormde toen weer naar buiten, op weg naar een volgende uitdaging. Lief, heh? 

Thassos de Terraskat, toen hij nog lange diensten draaide op het terras. Tegenwoordig werkt hij nog maar weinig in de horeca omdat hij liever in de iets verderop gelegen bloemenwinkel klust. Daar mag hij in de etalage liggen en ook daar krijgt hij lekkers in de vorm van brokjes.  Tja, als je wat ouder wordt, wil je zo langzamerhand toch wel wat minder zwaar werk verrichten, toch? Hoewel Thassos het in de horeca ook niet zo slecht had (zie de foto)!