Mevrouw K. heeft in de opheffingsuitverkoop in de nog enige plaatselijke muziekwinkel een klein muziekinstrumentje gekocht, eigenlijk een beetje uit nostalgie, zeg maar.
Want toen zij namelijk nog een tiener was (heel lang geleden), speelde ze een beetje gitaar en vond het dan leuk om zichzelf daarbij te begeleiden met zo'n ding, net als Bob Dylan in die tijd zo prachtig deed op haar favoriete LP (Blonde on Blonde - red.). Natuurlijk speelde K. minder bedreven (understatement - red.) en kon ze lang niet zoveel noten blazen en halen als de grote meester, maar het ging tenslotte om het idee en voor een optreden op een klassenavondje was het net goed genoeg (of misschien ook wel niet, maar dat doet er nu niet meer toe; niemand zal zich dat nog herinneren).
Wel, K. kocht dus weer zo'n ding in de uitverkoop, en direct na thuiskomst ging zij aan het blazen, wat nog niet meeviel, vooral dan betreffende het onderdeel "ademhalen op het juiste moment" en niet gelijk te snel en te hard blazen, want dan krijg je de meest vreselijke, snerpende uithalen, die niet zo prettig zijn (weer een understatement - red.) voor het gevoelige oor.
U raadt het al, onze haarfabrieken vonden het blaasspel van K. afschuwelijk en sloegen compleet op tilt ...
De Boez stortte zich bij de eerste tonen onmiddellijk de trap op en verdween naar boven. Oscar kwam van zijn kussentje om mevrouw K. te smeken het muziekinstrumentje diep weg te stoppen achterin een kast en het nooit meer aan te raken, en toen ze dat niet meteen deed, vloog hij naar buiten, de regen in.
Cera tenslotte was net van buiten gekomen toen mevrouw K. even een adempauze hield, maar toen het kattengejank werd hervat, begon ons Meipie haar voor rotte vis uit te maken (zie foto hierboven), en toen dat niet hielp, vluchtte ook zij zonder dralen naar de bovenverdieping.
Mevrouw K. is nu diep bedroefd over het aanstellerig gedrag van haar haarfabrieken; zij kreeg net de slag weer een beetje te pakken en overwoog al een bijpassende gitaar te gaan scoren.
Echter, door het afkeurende gedrag van haar reporters heeft ze dit plan toch maar laten varen.
Helaas heeft ze nu een ander plan verzonnen, en dat is de aanschaf van een eenvoudig Keyboard (tweedehandsje?), met koptelefoon uiteraard. Daar zullen onze haarfabrieken toch geen bezwaar tegen hebben, wel?


Fantastisch die herboren muzikaliteit in de tweede jeugd.
BeantwoordenVerwijderenAch, die arme beesten!
BeantwoordenVerwijderenJammer dat er op zo'n ding geen koptelefoon kan worden aangesloten..
Dat ze nog geen oordopjes voor huisdieren hebben uitgevonden....zou ook een uitkomst zijn tegen vuurwerkangst!!!
BeantwoordenVerwijderen@ Ina Rus:
BeantwoordenVerwijderenhet katbladmuziekmens kan toch een jutten zak van de stroopwafelpiet over der hoofd trekken of op het toilet onder het afzuigmonster gaan zitten ?
Katja:
BeantwoordenVerwijderenA. Schopenhauer zei het al: "Vrouwen zijn als huisdieren".
Bij mij is het dan andersom: oordopjes in tegen het huisdier.
Noemen wij op de praktijk het Stevie Winwood syndroom.
BeantwoordenVerwijderenHet Cream, toetje-effect eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenTjonge jonge.
Op Weg naar het Einde.
En dan zo heftig emotioneel en tevens muzikaal terugkijken.
En audiologisch praktiseren zowaar.
Ben je bijna bij het licht aan het eind van de tunnel zeg maar, blijkt het een idioot met een gaslamp te zijn.
Nader tot U eigenluk.
Van die dingen Mevrouw K.
Vooral de reactie van Cera is veelzeggend. Weggooien dat ding dus!
BeantwoordenVerwijderen