Achter de Ikea-kleedjes

Ollie wilde liever niet gezien worden dus deden wij ook alsof wij hem niet hadden opgemerkt. Ondertussen nam mevrouw K. natuurlijk wel een kiekje van hem. U ziet onze buurhaarfabriek (huisgenoot van Charli) hier onder onze buitentafel, verstopt (zogenaamd dan, heh?) achter een paar pas gewassen Ikea-voddenkleedjes.

Waarom deze foto's?
Wel, daar kunnen wij het volgende over opmerken.

Ollie is niet meer de helft van wat hij een jaar of twee geleden nog was qua gewicht en omvang.
Onze lezers van het eerste uur zullen zich vast nog wel herinneren dat de Ol destijds was uitgegroeid tot een haarfabriek van bijna 9 kilo, en dat hij door al die kilo's natuurlijk helaas last van zijn gewrichten kreeg.
Wel, nog niet zo lang geleden ontdekte de dierenarts dat zijn hart en longen niet meer zo goed werkten, en dus is het maar goed dat Ol zelf al ervoor had gekozen om maar eens flink af te vallen.
Ol's leven is door deze ontwikkelingen nogal veranderd. Hij loopt weliswaar na het kwijtraken van het teveel aan gewicht nog steeds erg moeilijk, maar omdat hij ondanks de pilletjes tegen de benauwdheid meer behoefte heeft gekregen aan regelmatig een behoorlijke dosis frisse stadslucht, komen wij hem heden ten dage regelmatig buiten de muren van zijn kasteel en onder ons straatmeubilair tegen. Wat echter niet veranderde is zijn eenkennigheid. Al kent hij mevrouw K. al zijn hele leven en kreeg hij vaak genoeg door haar zijn ontbijt of diner geserveerd, zij blijft een eng mens en moet daarom veiligheidshalve ontweken worden. Uiteraard respecteert K. dat en houdt zij zich aan de (stilzwijgende) afspraken daaromtrent. Vandaar ook dat wij de Ol niet achter de Ikea-kleedjes hebben zien staan. Nee, echt niet!