Enge geluiden

Mevrouw K. dacht dat het veilig genoeg in de Kruidentuin was om de Boez mee te nemen. Het spitsuur was voorbij, er liepen geen grote blafbeesten en er zaten ook geen vreemde mensen op de bankjes. En omdat er ook helemaal geen prikkemannetjes in de buurt waren, ging onze jonge (nog steeds leerling-) reporter mee.
Maar ach, zelfs K. kan niet alles voorzien, heh? Nee, en de Boez was natuurlijk de eerste die de enge geluiden hoorde.

Maar kwamen die nu van links of rechts, uit het oosten of het westen?
Wel, omdat mevrouw K. nog niks hoorde, kon zij het ook niet zeggen.

Dus riepen we Oscar erbij.
Wel, de Os hoorde ook duidelijk iets, maar vond dat blijkbaar niet eng. Ja, hij spitste zijn oren ook eventjes, maar vervolgens ging hij terug naar het centrum van de Kruidentuin om daar één of ander belangrijke onderzoek voort te zetten.
De Boez bleef een tijdje met zijn voorpoten op het hek staan, want hij dacht nu toch wel zeker te weten dat het enge geluid uit het oosten kwam, al kwam de wind uit een heel andere richting.

En ja hoor, aan de overkant van de Gevaarlijke Weg kwam een veegwagentje voorbij, zo'n groen gemeentekarretje met zo'n ronde borstel aan de onderkant.
Boez moest vluchten, hij ging zich als de sode... eh, wiedeweerga verstoppen in het struikgewas.
Gelukkig kwam het karretje verder niet in de buurt van de Kruidentuin, maar toen wij de Boez weer uit de struiken hadden geroepen, wilde hij alleen nog maar snel terug naar huis, het arme ventje. Wel heeft hij later op de dag Wamy nog uit ons halletje geslagen, dus zo ontzettend zielig is hij nu ook weer niet, heh? Nee.