Door de ogen van de Boez

Niet al onze reporters liepen het hele traject mee, maar wel doen zij stuk voor stuk hun eigen verhaal in het Katblad.
Tenslotte, nadat de laatste zijn/haar verhaal heeft gedaan, mag u bepalen wie de beste reportage heeft gemaakt. Wij komen daar later nog op terug, gaat u eerst maar lezen!

Ik had ze wel zien vertrekken allemaal en ik had ook heus wel gehoord dat mevrouw K. me riep om mee te gaan, maar ik voelde me niet zo lekker en ben dus boven op de slaapstoel blijven liggen. Daar lag namelijk een nieuw zacht kleedje op dat naar lavendel geurde, en daar word ik altijd zo heerlijk rustig van, vandaar...
Maar toen ik ze terug hoorde komen en door het raam de Hoftuin in zag gaan, wilde ik er ook bij zijn dus ben ik maar van die slaapstoel afgekomen en ze achterna gegaan.

Toen ik in die tuin was gearriveerd, zag ik daar gelijk die kleine lopen: dat meissie van Myo met die vlekken (Mickie - red.). Mijn collega's waren ook ergens daar in dat Hof, maar die zag ik dus niet zo gauw. Ja, mevrouw K. zag ik wel want die was zoals gewoonlijk plaatjes aan het schieten.

Afijn, ik ben toen naar dat meissie toegegaan, maar bleef wel op een afstandje want ik zag dat ze me wilde bespringen en daar had ik geen zin in, in zo'n mokkel op m'n nek. Ik deed dus net of ik haar niet zag en ging zogenaamd sporenonderzoek doen in de plantjes. En ik deed dat zo goed dat ze erin trapte, ze dacht dat ik echt met iets heel belangrijks bezig was en durfde me daarom niet te bespringen.

Toen rook ik opeens toch nog echt allemaal interessante geuren en ben tussen de planten gesprongen om die verder te onderzoeken. Ja, ik was dat mokkel op slag vergeten en heb niet meer op haar gelet, dus ik kan ook niet zeggen wat zij toen is gaan doen.

Maar toen ik zo aan het snuffelen was, zag ik opeens die dikke zitten. Ja, die partijleider van Hof is Vol (Myo - red.) zat heel gemeen naar me te loeren. Niet dat ik daar ondersteboven van raak, maar ik voelde toch wel iets van gespannenheid bij mezelf.

En omdat die spanning mijn reukvermogen toch wel enigszins aantastte, ben ik effe naar een eindje verderop gegaan om te bedenken wat ik nou verder moest doen.

Maar ik hoefde niet lang na te denken omdat de anderen naar de Poort waren gegaan en daar op K. zaten te wachten. Ik denk dat ze naar huis wilden, maar niemand ging als eerste de Poort door, dus deed ik dat maar.
Waar Cera was? Was die er ook dan? Nee, ik kan me niet herinneren dat ik haar in die tuin heb gezien.

Ik zag wel nog, toen we al bij de redactie terug waren, dat ze achterna werd gezeten door Oscar. Nee, waarom weet ik niet, het was een soort spel dat ze speelden en ik had niet zo'n zin om daaraan mee te doen. O ja, ik zag ook nog dat Japekoppie uit de grote bak ging drinken.
Dat was het ja.
Gaan de anderen nu ook nog vertellen over hetzelfde? Oh, iedereen ziet de dingen weer anders en beleeft het anders dan ik? Nou, 't zal mij benieuwen dan.