Flats

Ze zaten al helemaal klaar, Cera (links) en Japekoppie (rechts). Mevrouw K. had namelijk een heel klein proeverijtje georganiseerd en het was overheerlijk zomerweer.
Nou, kom maar op met de fliebertjes zalm en kaas, heh? Ja.
Maar er kwam iets anders.
En het kwam zomaar uit de lucht vallen.

Een flats dus. Het spatte met grote kracht op tafel uiteen, dus het was waarschijnlijk van grote hoogte gekomen. We keken omhoog maar zagen niets vliegen. En toch lag het daar: een flats van vochtige drap met allerlei soorten pitjes erin.
K. moest een paar spetters van haar arm vegen, Cera en Japekop waren van schrik van de bank af gesprongen.

Cera was uit beeld, Japekoppie ging gras eten zodat hij een moment later even vol overgave kon braken.
Hij kwam niet meer terug aan tafel.

Wel, natuurlijk moest K. per se aan de drap ruiken, vooral toen haar tafelgenote had gesuggereerd dat de flats mogelijk afkomstig was uit een zeker kamertje van een vliegmachine.
Maar de flats rook neutraal, zeg maar.

Mevrouw Troy kwam ook nog even kijken, maar met haar troebele blik kon ze de situatie niet goed inschatten.
Dat er een proeverijtje plaatsvond was haar sowieso al ontgaan, en bovendien had ze niet haar dag.
De proeverij werd gewoon voortgezet, alleen dan zonder haarfabrieken aan de tafel en pas na wij de flats hadden opgeruimd en onze handen en armen hadden gewassen.