Te korte voorstelling

Toen wij met onze reporters de Boez en Oscar door de Parallelstraat wandelden, kwamen wij daar meisje Anijs tegen. Nog steeds even klein en slank was zij. En nieuwsgierig natuurlijk.
Anijs zou onze reporters zo langzamerhand moeten herkennen, maar haar verbazing was weer groot. Tja, knappe jongens, heh Anijs? Dat vond zijzelf ook en daarom liep ze naar hen toe.

Onze knappe jongens waren ondertussen aan het knokken geslagen. Niet uit boosheid op elkaar maar waarschijnlijk omdat ze indruk op Anijs wilden maken.
Wel, Anijs vond het allemaal reuze spannend en ze had heus wel in de gaten dat dit een vriendschappelijk gevecht was, anders had zij vast meer afstand bewaard.

Zoals zo vaak gebeurt als onze twee jongste reporters zich op elkaar uitleven, werd de strijd steeds iets feller.
Anijs lustte daar wel pap van.

Nee, Anijs kon haar ogen niet van onze twee rollebollende reporters afhouden. Het gebeurt dan ook niet vaak dat er vlak voor je voordeur zo'n show wordt gegeven, heh? En dat ook nog eens helemaal gratis en voor niks.

De stoeipartij had van Anijs best nog veel langer mogen duren, maar wij moesten helaas met onze jongens weer verderop en bovendien wilden we niet dat er bloed zou gaan vloeien. Het gevecht werd beëindigd en de reporters verdwenen in de richting van de Steeg van Storm.

Anijs keek de reporters niet na en ging zwaar teleurgesteld onder haar bankje liggen; wij denken dat ze de pest in had omdat de spannende voorstelling zo bruut werd afgebroken. De fotograaf kon haar zelfs niet meer overhalen om nog even in de camera te kijken en liep toen maar snel achter de Boez en Oscar aan. Want wie weet wat die twee nu weer in de Steeg aan het uitvreten waren, heh? Daarom.
We beloofden Anijs nog wel om spoedig weer eens bij haar langs te komen. Zij reageerde daar echter niet op.