Angst

Wij vinden dat de Boez (hier tussen de Nepeta in de Kruidentuin) zich de laatste tijd weer zeer schrikachtig gedraagt. Niet in huis gelukkig, en ook niet als wij bekenden op bezoek hebben, maar vooral buiten op straat.
We hebben er met diverse mensen over gesproken en kunnen niet anders dan concluderen dat onze jonge reporter (weer?) iets vervelends moet hebben meegemaakt waardoor hij zo angstig is.

Soms vertoeft hij vele uren achtereen op ons achterdak terwijl zijn vriendjes (Os en Cera) op straat en in de Kruidentuin aan het zooien zijn. Wanneer mevrouw K. dan een stukje gaat lopen, komt hij, als zij bij de plek gaat staan waar zich de doorgang van daken naar straat bevindt en daar een tijd lang zijn naam roept, uiteindelijk wel te voorschijn, maar onderweg naar de tuin blijft hij altijd zeer op zijn hoede.
Zit mevrouw K. achter haar laptop en is hij wél aan de voorkant van de redactie aan het zooien, dan komt hij om de haverklap door het luik naar binnen stormen als er bijvoorbeeld vreemde mensen door de straat lopen. Voor rennende kinderen of joggers is hij helemaal als de dood.
Boez is altijd al wat "voorzichtig" geweest, en dat werd erger toen hij een paar jaar geleden een volle week opgesloten had gezeten in een garage. Na een tijdje werd hij wat rustiger, maar af en toe wordt zijn angst dus weer aangewakkerd door "iets" waarvan wij vaak niet weten wat het is geweest.
Wij hebben echter wel een (flauw?) vermoeden.

Elke keer namelijk wanneer er een gemeentekarretje nadert of er mannen met lichtgevende jasjes in de buurt aan het werk zijn, raakt de Boez steevast in paniek. Dat is twee jaar geleden begonnen toen een groep van ongeveer 10 prikkemannetjes de Kruidentuin overvielen en aan het vuilruimen gingen. Ze liepen met hun prikstokken en grijpers door de struiken en Boez had zich daar ergens verstopt gehouden, diep weggedoken in de bosjes. We wisten dat hij daar ergens moest zitten, hebben urenlang gezocht en geroepen (het was al donker menen wij ons te herinneren), en tenslotte, doordat Oscar ons de juiste plek had gewezen door daar te gaan staan miauwen, kwam Boez eindelijk tevoorschijn en rende (nog steeds in paniek) naar huis om zich ergens boven onder een bed opnieuw te verschuilen.
Gisteren was het weer zover. Er naderde een gemeentekarretje (foto hierboven) en de Boez verstarde (foto hieronder). Daarna rende hij in paniek naar huis en we zagen hem pas weer een uur nadat de kar was verdwenen heel voorzichtig de trap af komen.
Arme Boez. Helaas kunnen wij niets doen om hem van deze angst af te helpen.