Katzheimer en de laatste klit

Het is ons eindelijk gelukt de laatste grote klit uit de vacht van de aan Katzheimer lijdende Tokkie Troy te verwijderen.
Mevrouw K. verklaarde het volgende.
"Ik was net klaar met douchen toen ik TT in de badkamer achter haar eigen staart aan zag jagen. Dit deed ze vroeger toen ze nog heel klein en jong was ook, maar ik had haar dat al minstens 17 jaar niet meer zien doen dus was hooglijk verbaasd over haar gedrag, vooral gezien haar leeftijd. Maar dat terzijde. TT was zichtbaar erg vermoeid geraakt door het alsmaar in cirkeltjes draaien en stond na afloop te wankelen op haar pootjes. Ze was niet eens meer in staat om de douchebak in te klimmen om (zoals gebruikelijk) wat van het achtergebleven water te gaan lebberen, dus dacht ik: dit is een uitgelezen moment om in te grijpen en haar te "behandelen". Ik heb toen een nagelschaartje gepakt, TT op het toiletdeksel gezet, en toen zij niet protesteerde (waarschijnlijk vanwege haar nog voortdurende duizeligheid), heb ik snel met vaste hand de klit beetgepakt en keurig vlak boven de huid afgeknipt. Tijdens deze actie keek TT me zeer appelig en wazig aan; zij besefte niet wat er gaande was en dat was maar goed ook, want zo kwam het niet in haar op te bijten of van zich af te slaan. TT houdt nu eenmaal niet van ongewenste intimiteiten, nee."

TT kreeg opeens afgelopen najaar last van vachtproblemen, en dat uitte zich door de vorming van vervilte klitten van dood haar, elk van een paar centimeter hoog en breed, boven haar staart en in haar flanken.  De regelmatige kambeurten (die zij onder groot protest heel af en toe maar nauwelijks toestond) brachten geen verbetering. Mevrouw K.: "Ik had al een paar van die klitten weten weg te knippen, maar die laatste lukte maar steeds niet. Ik was al van plan om die rottige, laatste klit dan maar door een vachtdeskundige te laten verwijderen, desnoods onder verdoving, maar dat is nu dus gelukkig niet meer nodig."

Wel, na de snelle vachtknipactie verdween TT naar de huiskamer om op de sofa bij te komen van haar staartjacht. Of zij heeft beseft dat zij op het toiletdeksel werd geknipt? Wij weten het niet maar vermoeden van niet. Maar opvallend was wel dat zij zich daarna opeens minder knorrig gedroeg en zich makkelijker liet aaien en knuffelen, en daar zelfs ook nog van leek te genieten.
Vanmiddag was TT eindelijk weer de oude. Zij wist zich namelijk niet te beheersen toen een bezoeker van de redactie haar vriendelijk achter de oren wilde kriebelen, ze sloeg meedogenloos toe. De schade viel gelukkig mee en wij hoefden de verbanddoos dus niet tevoorschijn te halen.
Helaas zullen wij TT toch binnenkort per Katmobiel moeten vervoeren naar de dierenarts voor het knippen van haar nageltjes. Want dat is een vak apart bij zo'n eh... temperamentvolle bejaarde. Het zij zo, heh? Ja.