Afgelopen weekend zagen wij Caja een klein beetje gevaarlijk over de rand van een dakgoot hangen.
Wij riepen haar, ze keek heel even onze richting uit maar richtte haar blik toen onmiddellijk weer naar omlaag.
Wel, daar beneden moest dus iets heel spannends aan de hand zijn, heh?
Mevrouw K. kon alleen niet zien wat, want er stond een muurtje voor haar snufferd (waar ze helaas niet overheen kon kijken).
Echter, mevrouw K. heeft in de loop der tijd aardig wat ervaring opgedaan in het fotograferen van dingen die zij niet kan zien, en strekte dus arm met camera boven het muurtje uit. Met een beetje geluk kreeg zij zo op de foto wat er zo interessant werd gevonden door Caja.
En jawel, een vliegbeestje dus!
We hebben nog even staan wachten om mee te kunnen maken dat Caja (via een wellicht geheime route naar de betreffende tuin) het vliegbeestje zou weten te benaderen, maar nee. Caja bleef zitten staren en bewoog niet. Na ongeveer 10 minuten was K. het zat en ging ze terug naar de redactie.
Maar hé, hoorde zij daar, net voor ze vertrok, het vliegbeestje niet heel even spottend lachen? Nee, vast niet. Het moet haar verbeelding zijn geweest.
Marokkanen, althans van de eerste generatie, de oude gastarbeiders zeg maar, zijn er heilig van overtuigd dat haarfabrieken in staat zijn een vogel in een boom met hun blik te fixeren, zodanig dat ze gehypnotiseerd uit de boom vallen.
BeantwoordenVerwijderenGebraden en al zeker?
BeantwoordenVerwijderenMooi, die besjes (of zijn het bloemen?) aan die rode takken!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook vogelaar, net zoals Caja!
BeantwoordenVerwijderenZou me niets verbazen als het vliegbeestje zou zitten grinniken. Die bij ons in de tuin zitten ook altijd te etteren als de katten voor het raam zitten en de deur dicht is.
BeantwoordenVerwijderen@tante sjaan:
BeantwoordenVerwijderenjuh kind, 't Rif is geen voedselbank hoor.