Het blijven enge ramen...

Charli hangt meestal beneden uit het raam (dus op de vensterbank), maar deze keer wilde hij een keer de boel van bovenaf bekijken. Wij begrijpen dat best want onze haarfabrieken hebben die behoefte ook wel eens, maar dan schuift mevrouw K. voor alle zekerheid iets tussen het raam en de vensterbank, want je weet maar nooit met die achter de kozijnen (dus uit het gezicht) weggewerkte, ingewikkelde touw- met gewichtenconstructies...

Nu weten we dat de buuf gelukkig een heel moderne, veerconstructie aan haar ramen heeft, dus het gevaar van een neerstortend, dubbelglas (dus extra zwaar) raam is goed beschouwd nihil. En toch voelt mevrouw K. een soort kriebelende onrust bij het zien van een haarfabriek in een dergelijke raamopening...
Zelf heeft ze op de bovenverdieping geen dubbel glas, maar wel een ouderwets touwsysteem dat regelmatig ernstig hapert of losschiet. Vandaar het altijd aanwezige, dikke tuinboek tussen raam en vensterbank, voor het geval.
Het Poezenloketraam van de redactie (wel voorzien van modern mechanisme) wordt trouwens vastgezet met een stevige stalen pin, ook voor het geval, en natuurlijk tegen eventuele inbrekers.