Houd toch rekening met die Pavlov!

Toen mevrouw K. aan het kokkerellen was, werd het opeens een stuk donkerder in de keuken. Dat was gisteren en we dachten dus dat de voorspelde bewolking (met buien) over onze stad trok. Maar hoe kon het dan dat aan de voorkant van ons huis nog steeds de zon scheen?
Mevrouw K. keek vervolgens omhoog en zag dat er weer eens een haarfabriek met zijn/haar dikke achterste op de koepel was gaan zitten. Alweer Charli? Nee, dat kon niet; deze was iets kleiner. Geen wit te zien, dus ook geen Japekop, Oscar of Boez. Mevrouw K. legde haar pollepel opzij en tikte met een wat langere stok een paar keer tegen de koepel aan, doch de haarfabriek bewoog zich niet. Nu zou je kunnen zeggen: ga toch gewoon door met koken en laat die haarfabriek. Maar mevrouw K. was weer eens nieuwsgierig. Ze goot nog een scheut wijn in de saus opdat deze niet zou aanbranden en ging de trap op naar boven. Met camera natuurlijk.

Ah, het was dus Cera die daar zat te zitten en zo de keuken verduisterde.
Tevreden, mevrouw K.? Dan raden wij u aan om nu weer snel terug naar uw pannen te gaan. Cera vindt haar weg terug wel weer. Nee, niet het raam opendoen!
Denk aan Pavlov!
Te laat.....

Voordat ze het besefte had mevrouw K. het raam geopend en zag Cera haar staan. En natuurlijk wilde de haarfabriek direct door het raam naar binnen, en het zou wreed zijn het nu voor haar neus te sluiten.
Wel, u weet mevrouw K., nog een keer zo'n actie en Cera weet dat ze niet meer om hoeft te lopen om in huis te komen. Gewoon met je dikke achterste pontificaal op de koepel plaatsnemen en het mens komt vanzelf wel naar boven. En als dat voortaan een gewoonte wordt, mevrouw K., is dat uw eigen stomme schuld. En ga nu maar snel kijken of de wijn niet al is verdampt. Tjongejonge....