Overdreven empathisch

Omdat Oscar een vrije dag had en geen ronde hoefde te lopen om nieuws te zoeken of te trainen voor zijn diploma Super-Verkenner, ging hij naar de Hoftuin om daar eens even lekker op zijn gemak te kunnen klooien en zooien. En omdat hij trek had in een vers en smakelijk plukje gras, ging hij op zoek naar een aantrekkelijke pol. Natuurlijk volgde de fotograaf hem, want je weet maar nooit wat er kan gebeuren in dat Hof.
Wel, er gebeurde dus niet veel bijzonders. Os ging aan het gras en wij bleven kijken of hem dat beviel.

We hadden Os beloofd om hem niet te interviewen of vragen te stellen omdat het zijn vrije dag was, maar foto's maken mochten we dus wel. Ja, want ijdel zijn ze zeker, onze haarfabrieken.
Maar vandaar dat we Os niet vroegen of dit gras smakelijk was. Hoefde ook eigenlijk niet want hij trok een heel smerig smoeltje. De fotograaf leefde erg met Oscar mee en werd op slag ook een beetje misselijk. Overdreven geval van empathie, zeg maar.

Oscar slikte echter het spul door en ging toen weer met zijn kop onder de lavendel om nogmaals wat happen groen te nemen.
De fotograaf moest vervolgens afhaken wegens lichte krampen in de maagstreek met de daarbij horende vorm van onpasselijkheid. En omdat er niemand anders in de buurt was kunnen wij u niet vertellen of Oscar daarna nog over zijn nek is gegaan, of hij nog meer van de smerige gras heeft weggekauwd en wat er na het doorslikken ervan eventueel nog meer gebeurde aan narigheid of iets dergelijks.
Wel ontdekte mevrouw K. later op de dag in de kattenbak een vreselijk stinkend, slap bruin goedje, maar dat hoefde niet persé van de Os afkomstig geweest te zijn want de Boez was die ochtend niet lekker geweest, had met bleke neus lang op bed gelegen en kon dus net zo goed de smerige substantie in de bak hebben achtergelaten. Zo heeft elke dag weer zijn verrassingen, of er nu gewerkt wordt of niet.
Alle haarfabrieken hebben overigens 's avonds normaal gegeten.