Overal hoopjes as....

Japekoppie was gisteren nog steeds een beetje in de war door zijn staartbrand. Hij durfde niet goed meer op zijn rozijntje te gaan zitten en daardoor troffen wij hem af en toe in rare, ongemakkelijke houdingen aan. Op bijgaande foto hangt hij net iets boven de tafel, laat zich niet volledig zakken in een ontspannen zitstand.

Dan draait hij zich opeens zeer geïrriteerd om om zijn staart voor de zoveelste keer grondig te wassen, te schuren zeg maar.
Op verschillende plekken (bed, tafel) vonden wij al hoopjes zwarte as, en bij nader onderzoek (effe ruiken, jawel, verbrande haren-stank) bleek dit dus van zijn staart afkomstig te zijn.

Vanmorgen hebben wij zijn staart nogmaals grondig geïnspecteerd, en gebleken is dat er nu geen weerbarstige, afgebrande stoppels meer te voelen zijn maar een weliswaar dun, maar zacht laagje resthaar.
Japekop lijkt nu ook een stuk rustiger geworden en doet veel dutjes op het grote bed. Mevrouw K. heeft haar kalmte weer hervonden door aan een nieuwe Mandala te beginnen; opvallend is echter dat zij meer zwart gebruikt dan anders. Zo reageert dus iedereen op zijn eigen wijze af, heh? Ja...