Oscar vond het gisteren een goed idee om te wachten tot het uit gesneeuwd was. En zo kwam het dat hij erg lang in ons halletje zat, door het luikje naar buiten kijkend. Gelukkig voor Os stond de radiator daar open.
Japekoppie was één van de eersten die naar buiten ging, maar hij was ook weer erg snel terug. Hij had in korte tijd zulke koude poten gekregen dat hij weigerde om door het luikje weer binnen te komen; onze buitenmat is namelijk ook besneeuwd en Japie is niet zo snel als het om het openduwen van het luikje gaat (misschien wel als wij een kaasproeverijtje achter de deur neerzetten, maar dat hebben we nog niet uitgeprobeerd). Afijn, hij eiste dat het raam voor hem werd opengedaan maar mevrouw K. koos voor de voordeur.
Ook de Boez had tijd nodig om te wennen aan het witte, koude spul.
Maar tenslotte konden wij de twee jongsten (Boez en Os dus) overhalen een stukje met ons te gaan wandelen.
Os ging - op weg naar de Kruidentuin - helemaal los, de Boez volgde hem met enige terughoudendheid.
De rode staart dus fier en enthousiast omhoog, de zwarte omlaag en heen en weer zwiepend.
Later meer over het verkennen van de Kruidentuin; de foto's daarvan moeten nog eerst worden "ontwikkeld"!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten