Bijna niet te geloven, maar waar gebeurd!

Gisteravond klonken er ergens een paar laatste knallen, maar dan helaas wel net op het moment dat Os nog even naar buiten was gegaan voor een frisse neus. Hij mag dat als enige (na de maaltijd nog naar buiten) omdat hij altijd gegarandeerd weer op tijd terugkomt, namelijk als hij hoort dat wij de knopjes van het luikje voor inkomend verkeer verzetten naar "geen verkeer". Hij staat dan onmiddellijk voor de deur en mevrouw K. laat hem dan snel binnen.
Doch, gisteravond gebeurde dat dus niet. Erg vreemd, vond mevrouw K., en dus ging ze op onderzoek uit. In eerste instantie nam zij haar camera niet mee en deed zij haar jas niet aan, want verwachtte Os in de Kruidentuin te vinden. Helaas, na lang roepen en rondjes lopen door de tuin, geen Oscar.
We hebben toen een uur gewacht en zijn vervolgens weer gaan zoeken. De anderen waren al in diepe ruste. Tenminste, dat dachten wij....
Want toen mevrouw K. (dit keer wel met jas aan en camera mee) de deur opende om de straat op te gaan, rende de Boez langs haar heen naar buiten. Er klonk een vloek, maar we weten niet zeker of die uit de mond van mevrouw K. was gekomen. Nou ja, misschien kon Boez wel helpen zoeken, heh? Je weet maar nooit, nee. We maakten snel een foto van de binnenkant van de Schuilhut, en zagen op het schermpje van de camera een lege bak.

De Boez ging enthousiast huppelend voorop, naar de Kruidentuin. Volgens hem moest de Os daar zitten, al had mevrouw K. er reeds eerder geroepen en gezocht. Maar ze liep toch maar achter de jonge reporter aan, en zo kwamen ze in de pikdonkere tuin.
Boez sprong op een bankje en bleef daar heel even zitten. Toen hoorden wij een mrauw uit zijn bekkie komen, en direct daarna verdween hij resoluut in de richting van het hol in de lavendel.

Ja Boez, hier hebben wij daarstraks al gezocht! Kom maar met iets beters, heh? Mevrouw K. liep door met de bedoeling een rondje om de tuin te maken, maar de Boez bleef maar voor het gat zitten en begon te mrauwen.
Mevrouw K. maakte daarom rechtsomkeer en liep aarzelend terug, en toen? Toen hoorde ze zowaar antwoord komen uit de struiken, een soort zielig gemekker! Nee, zij geloofde haar oren niet en voelde een snik opkomen in haar keel. Dit kon toch niet waar zijn?
Snel kwam ze naar de bewuste plek terug....

Jawel, het was wel waar, want daar kwam Os uit het gat tevoorschijn. Had hij daar toch gezeten al die tijd? Geschrokken door het knalwerk, zich verstopt en niet meer tevoorschijn durven komen, ook niet toen mevrouw K. hem riep? Daar weggedoken gezeten tot de Boez was gekomen en zijn vriendje had overgehaald uit de struiken te komen?
We kunnen er niets anders van maken, hebben het met eigen ogen gezien, en die ogen waren zowaar een beetje nat geworden. Os keek, eenmaal uit het gat gekropen, goed om zich heen om te zien of het echt wel veilig was, en dat was het. Zo was het, zijn verdwijning, dus dan toch nog goed afgelopen, en zelfs op zo'n bijzondere wijze ook nog!
Hoewel, helemaal perfect liep het nu ook weer niet af want de Boez wilde even later natuurlijk niet mee terug naar binnen.... Maar mevrouw K. kon daar deze keer niet boos om worden. Gewoon dan maar een uurtje later naar bed, heh? Ja....