Geen centenbakje...

Misschien (dacht mevrouw K. laatst) kunnen wij met onze haarfabrieken geld gaan verdienen.
Hoe zij daar zo bij kwam?
Wel, we waren met de Boez en Oscar in de Kruidentuin, en daar deden zij kunstjes. Niet zo ingewikkeld, maar gewoon leuk op randjes lopen en op hekjes balanceren.
Op dat moment kwam er een clubje mensen langs (gezinnetje) dat begon te wijzen naar de Boez en Oscar. En lachen deden zij ook om de capriolen die onze twee reporters uithaalden.

Nogmaals, het was helemaal niet zo bijzonder wat Os en Boez deden, maar de mensen bleven staan kijken naar onze haarfabrieken en hadden dikke pret om die twee. Andere voorbijgangers sloten zich bij het clubje aan en hadden ook plezier. Het leek wel feest, daar op die stoep.
Op dat moment dacht mevrouw K. heel even: Ik wilde dat ik een centenbakje bij me had. Zo één als de orgelman ook heeft. Dan zou ik nu op dit moment muntjes gaan ophalen bij die mensen, ten bate van de arme sloebers op deze wereld, omdat het bijna Kerst is en niet iedereen bakjes lekkers neerzet voor die zielepieten of een schuilhut voor ze bouwt.
Ach, het was zomaar een gedachte die even snel weer verdween als hij was opgekomen. Pas bij het terugzien van deze foto's dacht mevrouw K. daar weer aan. We vrezen echter dat onze haarfabrieken niet zouden meewerken aan zo'n kunstjes-opvoering. Nee, deze voorstelling was gewoon toeval geweest. Maar wel leuk dus....
(Hoe zat het ook alweer met die klikdingen waarmee je katten kunt dresseren?)