Haarfabrieken en planten, soms geen combi....

Toen mevrouw Katblad probeerde de Boez een beetje leuk te laten po(e)seren (wat niet helemaal lukte omdat hij nogal bezig was en niet lang stil kon zitten), zag zij op de achtergrond (en dat kunt u ook zien op de foto....) hoe Oscar bezig was de druivenstok van het hoekhuis aan de Kruidentuin te mollen.
Het was trouwens niet de eerste keer dat Os flink met zijn nagels in de stokken zat te hakken, en dus vond mevrouw K. het hoog tijd om daar maar eens wat van te zeggen. Immers, het duurt heel veel jaartjes voordat zo'n klein wijnstokje is uitgegroeid tot een volwaardige, trossendragende plant, en als het dan zover is, wil je niet dat één of andere haarfabriek je mooie plant naar de knoppen helpt, heh? (Mevrouw K. heeft daar ervaring mee, al was de dader toen niet een haarfabriek maar een stratenmaker met graafmachine.)

Wel, de Os was net klaar met de druivenstok toen mevrouw K. voor zijn neus stond, dus had "verbieden" geen zin meer.
Doch nu was Oscar bezig een leuk, nieuw plantenbakje van een grasachtig plantje te ontdoen, en ook dat kon niet de bedoeling zijn, toch?

Opeens moest mevrouw K. denken aan de tijd (jaren zeventig?) dat de zogenaamde Parapluplanten (Papyrus) zo in de mode waren. Ze kwamen meestal in accubakken en groeiden zo heerlijk snel, als je ze maar voldoende nat hield. Echter, bij ons bleven die planten niet lang intact op het moment dat wij twee jonge haarfabrieken bij ons in huis namen. Als ze de paraplu's niet verminkten, braken ze alle stelen wel door; ze maakten er een zooi van! De Papyrussen in accubakken moesten, tot onze grote spijt, tenslotte de deur uit.....
Soms, als mevrouw K. weer eens door een plantencentrum dwaalt, kijkt zij met weemoed en verlangend naar de Papyrusplanten, die daar ongehavend in dikke bossen staan te pronken. Wat zijn ze toch prachtig en decoratief! Ja, maar geen optie dus als je haarfabrieken in huis hebt. Gauw door dan maar naar de afdeling dierenvoer en kattengrit!