Geen twijfel mogelijk

Er scharrelde een rooie rond in de buurt van de redactie, maar wij konden niet zo gauw zien wie het was. Omdat mevrouw K. persé wilde weten met welke haarfabriek wij hier te doen hadden (is soms erg irritant want je kunt geen normaal gesprek meer met haar voeren; ze zit alsmaar naar buiten te kijken en bij elke beweging staat ze op om door het raam te kijken, alleen maar omdat ze zo nodig alle langskomende haarfabrieken in de gaten wil houden, wil weten wie het zijn, wat ze doen en ga zo maar door, heel erg vervelend voor de visite en niet erg getuigend van respect voor het bezoek, heh?) sprong ze onmiddellijk op, greep de camera en ging naar buiten. (Tjonge, wat een vreselijke zin was dit!)
Wel, de betreffende haarfabriek leek erg op Thassos, maar gedroeg zich zo anders! Ja, vriendelijk, erg aardig en beleefd, en helemaal niet (zo leek het) op zoek naar andere haarfabrieken (om die te meppen dus). En toch, iets in zijn ogen deed ons aan Thas denken. Wel ventje, keer je eens om zodat we je beter kunnen bekijken!

De rooie was dat eerst helemaal niet van plan en bleef nog lange tijd tussen de bladeren zooien, maar uiteindelijk ging hij op ons verzoek in en nam plaats op de bank.

Een beetje dikker geworden, Thas? Ja, want het was dus wel degelijk Thassos de Terraskat. Hij keek nu steeds van ons weg, was erg onrustig, speurde constant om zich heen want was overduidelijk toch wel degelijk op zoek naar een soortgenoot voor een partijtje Grieks Romeins worstelen. Helaas voor Thassos zaten alle haarfabrieken op dat moment binnen... Het duurde dan ook niet lang totdat Thas, zwaar teleurgesteld, vertrok in de richting van de Kruidentuin. En mevrouw K. ging maar weer snel naar binnen om haar (inmiddels koud geworden) koffie op te drinken.