Eén en al stoutigheid!

In het centrum van de Kruidentuin zat kleine Loesje. Ze keek zeer ondeugend uit haar oogjes en weer moesten wij aan Mini denken.
Ja, één en al stoutigheid en vol energie! En ze zat daar vast en zeker niet om onkruid te gaan wieden, heh? Nee dus.

Ja, daar had je het al! Loes had Oscar gezien. Die zat een eindje verderop wat tussen de planten te zooien en dauwdruppels te verzamelen.
Os had nog niets in de gaten, Loesje sloop langzaam op hem af. Camera op scherp houden, ja?
Nou, dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan.

Maar in elk geval net op tijd op de knop gedrukt.
U ziet hier hoe Loes in de lucht hangt, vlak boven de nietsvermoedende Oscar. Natuurlijk bleef zij daar niet hangen maar kwam bovenop de arme Os terecht. Die schrok zich uiteraard het apezuur (of iets dergelijks).
Zou Os nu boos op Loes zijn? Nou?

We zagen Oscar niet tevoorschijn komen, Loes wel. Zij ging bij het hekje zitten en zat zich daar te beraden over een nieuwe aanval. Ja, want een goed plan is altijd goud waard.
Wij wachtten vol spanning af.

Nee, geen nieuwe aanval dus. Of was dit gebalanceer op de evenwichtsbalk misschien een goed geplande afleidingsmanoeuvre?
We hadden het helemaal bij het verkeerde eind, wat wel meer gebeurt als we met haarfabrieken te maken hebben. Ze zijn namelijk bij tijd en wijle erg onvoorspelbaar. Dat bleek nu ook weer.

Oscar was namelijk allang tussen de struiken vandaan gekomen, sprong opeens over het hekje op het pad en zat nu, op zijn beurt, de kleine Loes op de hielen.
Dit was nu echt spelen en ze hadden er zo te zien allebei erg veel plezier in. Bovendien was dit geren natuurlijk heel goed voor de conditie van Oscar! Nee, we gaan daar verder niet op in, maar een paar onsjes (op zijn minst) eraf mag best.

De Boez keek ietwat jaloers toe. Oscar is immers zijn vriendje, en hij vindt het niet zo leuk als Os zich met een andere haarfabriek vermaakt; dat is ons al eerder opgevallen.

Wel, het viel ons al mee dat Boez toch enigszins in de buurt bleef, al dook hij regelmatig in zijn eentje onder de struiken om daar allerlei onduidelijke dingen te doen. Ja, een beetje introvert is ons Boezelmanneke wel. En daar doen wij helaas helemaal niets aan....