Laat me maar effe....

Japekoppie:
Je moet niet steeds zo achter me aanlopen, anders krijg ik last van achtervolgingswaanzin. Stukje samen wandelen vind ik prima en erg gezellig, maar  verder zit je me teveel op mijn huid.
Ja, ik snap dat je je zorgen maakt om mij, maar je overdrijft het nu toch echt een beetje. Ik kan geen stap buiten de deur doen of je laat je laptop in de steek omdat je zo nodig wilt zien wat ik ga doen. Wel, ik kan je verzekeren dat ik alleen maar een frisse neus ga halen, niet de gevaarlijke weg zal oversteken en ik was ook niet van plan te gaan braken.

Ik heb vanochtend toch wat gegeten? Nou dan. Nee, je hoeft niet weer een blikje voor me te openen want ik zit al vol genoeg al vind jij van niet. Misschien zal ik straks wel weer wat gaan eten maar dat kan ik je nu nog niet vertellen. Ondertussen helpt het echt niet als je alsmaar druk loopt te wezen met het nagaan van mijn gangen; we worden daar allebei zenuwachtig van en voor beiden is dat niet goed. Snap je een beetje wat ik bedoel? Mooi, dan ga je nu dus gewoon terug naar binnen, maak daar maar voor jezelf een lekker kopje Nespresso, lees effe de krant en laat mij alsjeblieft m'n gang gaan, ja?
Ja, ik ook van jou.....