Redactie is geen hotel

Mevrouw Katblad was in haar keuken bezig geweest, ging even uitrusten op de bank en zag toen pas (en tot haar grote verbazing) dat de Wams onder haar stoel bij de tafel lag te dutten. Ja, helemaal op zijn gemak inderdaad! Nee, het moet niet gekker worden!

Want naast haar op de bank lag Oscar te pitten en onze eigen haarfabrieken schitterden weer eens door afwezigheid. Eigenlijk vindt mevrouw K. haar huis al te klein voor vier haarfabrieken, maar die wonen nu eenmaal samen op de redactie en dat gaat nog allemaal in vrede, al raakt Japekoppie snel geirriteerd als de anderen hem voor de poten lopen of aan zijn voerbakje ruiken. Verder hebben wij slechts twee kattenbakken staan (ook dat gaat prima want buiten op straat zijn er ook mogelijkheden tot het doen van boodschapjes), maar als het regent en alle haarfabrieken binnen verblijven, is dat een beetje krap. Zes haarfabrieken in huis is dus echt teveel van het goede, maar wat doe je als ze zo vredig liggen te slapen? Ja, dan moet je van goede (of slechte) huize komen om ze de deur uit te trappen, niet? Daarom bleef mevrouw K. dus maar op de bank zitten om het gastenprobleem te overdenken.

Toen kwam de Boez door het Poezenloket naar binnen. Wel, dat hij zijn vriendje Os met rust liet, dat begrijpen we. Maar waarom liep hij met een grote boog om Wamy heen en ondernam dus geen actie? Wat hebben wij aan reporters die niet eens in staat zijn om vreemden buiten de deur te houden? Of is er soms een regel dat je slapende soortgenoten met rust laat?

De Boez at wat brokjes en verliet het pand vervolgens weer. Inderdaad, zonder in te grijpen terwijl Wamy nu toch duidelijk klaarwakker was.
Mevrouw K. kwam tenslotte toch de bank maar af om in te grijpen. Ja, Wamy krijgt af en toe buiten wat brokjes omdat hij anders binnendringt en een puinzooi in de keuken maakt. Maar hij mag niet het idee krijgen dat wij een hotel runnen, dat gaat echt te ver!