Niemand begrijpt me!

We kregen een tip dat Iwan in de Hoftuin zou zijn, en inderdaad! Hij zat daar op de trap en had het moeilijk, dat zei hij zelf. We konden hem weliswaar niet zo goed verstaan maar het was op en top klink en klaar dat hij een hoop redenen om te klagen had.

Ach ach. En wee o wee. Zijn geweeklaag trof ons diep in ons hart. Het was overduidelijk dat hij hard aan een knuffel toe was.

Nou, echt makkelijk gaat dat niet, heh? In één hand de camera en met de andere door de tralies heen wriemelen.
Gaat het al wat beter, meneer Iwan? Nee?
Is je ellende dan zo groot?

Ja, de ellende was groot.
Maar gelukkig was de tipgeefster meegekomen en zij had ook nog wel een hand over.
Doch Iwan keek haar aanvankelijk een beetje wantrouwend aan. Ken ik u, mevrouw? Zal ik u mijn verhaal vertellen of stelt u daar geen prijs op? Ah, u heeft het al in het Katblad gelezen. Ook van mijn kiezen dus? Dat ik die niet meer heb? Oh, ja dus.

Wel, Iwan vergat verder te klagen tijdens het gekroel, dus misschien betrof zijn eerdere uiting van ongenoegen wel zijn aai-behoefte. Dat was dan bij deze voor even opgelost. Hoewel, hij keek ons zeer beschuldigend na toen wij de Hoftuin weer verlieten. Arme, arme Iwan. Niemand die hem echt begrijpt....