Vaste grond

Mevrouw Troy:
Ik hoop dat het nu is afgelopen met dat ge-ouwebet over het buitenland, want ondertussen gebeurt het wel allemaal hier, heh?
Ja, zo zit ik alweer dagenlang demonstratief de boel te bewaken, en niemand die daarop let of enige waardering uitspreekt voor mijn inspanningen en inzet.
Mevrouw K. moet maar gauw weer van die deinende busboot-wolk uit Venetië afkomen en contact maken met de Leidse, vaste grond onder de voeten. Nee, geen buffetontbijtjes meer maar gewoon een knackebrodje met kaas. Ook geen lekkere glaasjes Aperol met Prosecco meer, maar gewoon een hollands glaasje witte wijn uit de supermarkt, franse most aangelengd dus met nederlands mineraalwater als het effe kan. Of Italiaanse most vermengd met wat Zuid-Afrikaans water, alles is best als het maar niet teveel kost. Heeft u mij eindelijk weer in de smiezen, mevrouw Katblad? Ziet u hoe ik hier de tent zit te verdedigen voor onze hele familie en dus ook voor u?
Die knaap aan de overkant ziet het tenminste wel, ja. Hoog tijd dat u ook weer eens uw ogen opent voor wat er onder uw neus gebeurt!

Harremans:
Zo, die ouwe tante van de redactie zit me weer een partij fel te wezen bij het Poezenloket! Ik wilde alleen maar even een blik naar binnen werpen, maar kreeg gelijk de kous op mijn kop en een knal voor mijn harses van haar. Ze riep me nog na dat de boel weer helemaal genormaliseerd is bij de redactie en dat ik dus op mijn tellen moet passen, want anders..... Rust en regelmaat, en geen ongewenste gasten meer, schijnt haar motto te wezen. Iets in me zegt me dat ik maar beter rekening kan houden met die ouwe dame. Tenminste, als ik mijn neus wil heel houden dus. Wel, als ik niet meer bij de redactie mag rondscharrelen, zet zij mooi geen stap meer in mijn Hoftuin. Wie kaatst kan de bal verwachten, heh? Zo is het maar net. Tjongejonge. Ouwe tang.