Zo kan-ie wel weer

Os en Cera waren lekker wat aan het rollebollen met zijn tweeën, toen opeens de lol eraf leek te zijn omdat er iets dreigde. Ze kwamen namelijk allebei tegelijk plots overeind (lagen eerst op hun ruggetjes met hun poten te maaien) en keken beide dezelfde richting uit, dus daar moest wel iets aan de hand wezen, toch?
Mevrouw Katblad keek ook maar die kant op, maar zag natuurlijk helemaal niks.
Toch maakte ze een foto, al zag ze niks (dat mens dus heh?), en later bleek dat heel nuttig geweest te zijn. Kijkt u maar met ons mee naar het volgende plaatje.

Dit is dus een detail van een grotere foto, en nog is Wamy bijna niet te zien. Maar hij zat dus eerst nog helemaal verstopt achter de boom, en net toen mevrouw Katblad afdrukte kwam Wamy tevoorschijn. Puur geluk dus, want een fractie later was hij daar al niet meer.

Os en Cera hadden Wamy natuurlijk allang zien aankomen, en dus waren zij niet meer op de plek waar het stoorzendertje naartoe spurtte. Wamy greep dus mis en staat op bijgaande foto een beetje sukkelig te kijken. Maar er was er nog één die wat sukkelig keek!

Ja, de jonge heer Boezelmans inderdaad! Hij was op onze bovenverdieping, had zich al eerder van de straat laten jagen en zat nu vanaf het logeerbed de boel in de gaten te houden.
Nee, de Boez is een reporter van niks, maar omdat we hem toch niet meer kunnen ruilen en hij bovendien ook wel aandoenlijk is (zoals hier op de foto) en op die manier wat toevoegt, verkopen we hem maar niet. Bovendien, zoveel eet hij nou ook weer niet dus kost hij ook niet al te veel. En zo kan-ie wel weer.