Zwarte Gijs (die eigenlijk gewoon Gijs heet dus) had het effe een beetje moeilijk. Hij wilde namelijk erg graag naar binnen, maar zijn mensen waren niet thuis en dus was er niemand om de balkondeuren voor hem te openen.
Eerst geloofde hij dat niet, deed een hoop moeite om toch enige beweging daarbinnen te ontdekken en balanceerde daarbij op het mooie, ijzeren smeedwerk, maar tenslotte moest hij toch aanvaarden dat hij gewoon vette pech had.
Vervolgens haalde hij weer wat ingewikkelde toeren uit om een stukje naar beneden te klimmen, maar Gijs is erg behendig en lenig, heeft alle capaciteiten in huis en dus kostte dit alles hem maar weinig moeite. Nu moeten we er ook bij vertellen dat Gijs dergelijke manoeuvres al heel vaak heeft uitgehaald, en oefening baart nu eenmaal kunst.
En dan is het (op een smal randje) wachten geblazen tot zijn mensen thuiskomen. Gijs kan dat best lang volhouden, dat hebben wij ook al vaker gezien, dus bleven wij niet rondhangen onder dat balkon omdat dat geen enkele zin heeft en Gijs dat bovendien niet prettig vindt.
Wij bedankten Gijs voor de mooie voorstelling, wensten hem verder veel succes en sterkte, en dat was dan weer dat, heh? Ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten