Goeie oren en een beetje Pavlov

Wamy was weer eens lekker aan het stoorzenden, want tijdens onze ronde had hij reporter Boez door de Steeg van Storm naar de redactie terug gejaagd, de Os zat verstopt achter een fietswiel in de Parallelstraat en wilde geen poot meer verzetten. Daar waren we dus weer mooi klaar mee.

Op de foto staat Wamy net te bedenken hoe hij Oscar achter de fiets vandaan kon krijgen, toen het volgende gebeurde.

Wamy liep plots en zeer beslist door naar zijn eigen voordeur, ging daar zitten en hield de deur in de gaten. Nee, belangstelling voor Os had hij opeens niet meer en ook niet voor mevrouw Katblad met haar camera (maar dat is minder vreemd).
Wij schonken op onze beurt verder geen aandacht meer aan het stoorzendertje en begonnen terug te lopen naar de Steeg van Storm. We keken echter nog wel even om.

Wamy was tegen de deur opgesprongen en stond al mauwend naar boven te kijken.
Nu weten wij toevallig dat er achter die deur een trap naar boven begint, dus moest Wamy vast en zeker gehoord hebben dat er iemand naar beneden kwam om de deur te openen. Maar dat gebeurde niet. Tenminste, niet onmiddellijk. Omdat Wamy niet voor niets daar zo stond te mekkeren, bleven we even met hem wachten, en inderdaad, na een poos (en dat duurde best wel lang) kwam er een mens met blafbeest naar buiten en kon Wamy naar binnen schieten. Wel, we weten niet hoe het met u is, maar wij vonden het knap van Wamy dat hij zo lang van tevoren wist wat er ging gebeuren. Wat heel goeie oren en een paar schepjes Pavlov al niet kunnen bewerkstelligen, heh?