Omdat mevrouw Troy er steeds vanaf zag (sinds de sneeuwperiode) via het kattenluik een frisse neus te gaan halen, hebben wij voor haar enige tijd het Poezenloket geopend. Dat was meer naar de zin van de oude dame, en al spoedig nam zij plaats op het bankje, naast de Rozemarijn. Daar bleef zij korte tijd zitten, speurde de straat af en rook aan een paar planten.
Alles bij elkaar is mevrouw Troy zo'n 10 minuutjes buiten actief geweest, en toen wij haar vertelden dat wij het loket weer gingen sluiten omdat de verwarming overuren draaide, verkoos zij weer naar binnen te gaan, en deed dat, ondanks haar hoge leeftijd, soepel en lenig.
Later op de dag (zo tegen zonsondergang) heeft zij eindelijk weer eens het kattenluik gebruikt om onze buitentafel met waterbak te kunnen inspecteren, maar was wel weer op tijd terug voor de avondmaaltijd.
Wij zijn blij dat mevrouw Troy heeft ondekt dat zij buiten niets meer te vrezen heeft, en denken dat het - tenzij het weer gaat sneeuwen en/of knallen - spoedig weer helemaal in orde komt met haar (qua buitenactiviteiten dus).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten