Geen nonchalante houding

Zoe kwam gistermiddag even naar buiten voor een frisse neus. Zij had vernomen dat haar beschrijving in de bijlage zou komen, en wilde nog wel een keer kort po(e)seren voor het Katblad. Ondertussen echter liepen ook onze jongste reporters rond, en daar Zoe die in de gaten moest houden, kwam er van lieftallig naar de camera kijken en nonchalante houdingen aannemen maar bar weinig terecht. Als u haar verhaal in de bijlage leest, weet u vanzelf hoeveel moeite zij heeft met onverwachte belangstelling.

Net toen Zoe naar binnen wilde vluchten omdat het haar allemaal teveel werd, deed haar mens de voordeur open en sprak Zoe geruststellend toe. Dat hielp, want toen trok haar paniekaanval langzaam weer weg.
Zoe's mens vertelde ons nog even dat Zoe op het dakterras tot aan haar oksels in de sneeuw had gestaan, en dat dat een grappig gezicht was geweest. Helaas had zij daar geen plaatjes van. Wel, daar zijn wij dan weer mooi klaar mee! Of juist niet dus.

Omdat er voor Zoe nu twee vluchtwegen waren (raam en deur) en haar mens bovendien in de buurt was, kalmeerde zij dusdanig dat zij over kon gaan tot het markeren van de raamkozijnen, iets wat natuurlijk zeer belangrijk en bovendien erg noodzakelijk is.
Onze reporters waren ondertussen de Poort ingedoken en uit het zicht verdwenen, en dat droeg ook bij tot een wat meer ontspannen sfeer voor Zoe.
Mevrouw Katja heeft overigens een link in het artikel over Zoe in de bijlage aanbracht, via welke u nog even kunt lezen over hoe Zoe haar mens heeft gevonden. Als u dat nog niet had gelezen, is dit uw kans dus.