Dapper ventje

Tot onze grote verbazing besloot onze Boez gisteren in de loop van de middag toch nog even naar buiten te gaan. Waarschijnlijk was hij het slapen moe of had hij behoefte aan een frisse neus. Het kan ook zijn dat hij op zoek was naar zijn vriendje Oscar natuurlijk, want die had hij al (te) lang niet meer gezien.
In elk geval ging hij rechtstreeks van het kattenluik naar onze buitentafel, en bleef daar een halve minuut onder schuilen. Vervolgens liep hij (onder een paar fietsen door) hooguit 4 meter door de sneeuw.

Bij de waterkuip (nu ijskuip dus) bleef de Boez 2 seconden staan snuffelen, nam daarna nog ongeveer 3 seconden de tijd om de straat uit te kijken en keerde toen door het kattenluik weer terug in huis.
Bij elkaar was hij nog geen minuut buiten.
Toch hebben we Boez uitbundig geprezen om zijn dapperheid en moed, al is het alleen maar opdat hij dan misschien nog eens een dergelijke barre tocht zou willen gaan ondernemen, en dan eventueel met een paar metertjes erbij. Als het meezat dus. Maar het zat niet mee. Want toen Oscar ons een bezoekje kwam brengen, was de noodzaak er voor de Boez niet meer. Ze konden toch fijn binnen spelen samen? Nou dan! Tjongejonge.....