Beperkte belangstelling?

Gisterochtend was de Boez al vroeg op pad. Hij wilde graag de Kruidentuin verkennen en was er bovendien van overtuigd dat Oscar daar zou zijn, dus redenen genoeg om die kant uit te gaan. Helaas, Oscar was nergens te bekennen dus die lag vast nog op een dekbed of bij de kachel te wachten op het openen der voordeur.
Er waren echter wel een hoop (grote) vogels in de tuin, en dat was natuurlijk ook erg interessant voor de Boez. Het was een gekwetter van jewelste, want de vogels genoten namelijk een feestontbijt. Alleen kwam de Boez dat dus nu verstoren met zijn aanwezigheid en zijn zogenaamde warme gevoelens van belangstelling.

Het ontbijt hing tegen de muur van een huis aan. De vogels kwamen vanuit de boom steeds naar deze druivenrank toe, pikten dan al fladderend een druifje uit de rank en namen dat weer mee naar de boom toe om het daar, zittende, lekker op te kunnen eten. Maar omdat de Boez dus te dichtbij naar hun zin kwam, werd er even een pauze ingelast en gingen de feestgangers een eindje verderop zitten wachten tot die gevaarlijke jager weer was opgedonderd.

En onze namaak-tijger volgde met zijn ogen de groep vogels, altijd nog in de hoop er één te kunnen vangen, en als dat niet zou lukken dan had hij zich in elk geval leuk vermaakt, niet?
De fotograaf liep even een rondje door de tuin, en kwam er al gauw achter dat er geen andere haarfabrieken in de tuin aanwezig waren.

En dat was geen wonder ook, want het vroor nog behoorlijk en alleen een kat met masochistische neigingen zou zich tussen de met ijs bedekte planten begeven.
De Boez heeft uiteraard een speciale reden om zo vroeg in dit koude weer naar buiten te gaan: hij is altijd op zoek naar Oscar en staat daarvoor extra vroeg op - zit soms al om vijf uur aan het kattenluik te krabben omdat hij zijn vriendje buiten verwacht. Om dezelfde reden slaat hij zelfs meestal zijn ontbijt over...

De vogels bleven natuurlijk op afstand, en de Boez besloot ze onder/naast de druivenrank op te wachten. Dat was uiteraard niet zo slim van onze jongste reporter, maar wij hebben nooit beweerd dat hij over een grote intelligentie beschikt en kijken dus van dit soort dingen in het geheel niet meer op.
Wij moeten wel toegeven dat het niet dom van hem was om in de zon te gaan zitten wachten, hoewel de kracht van de stralen niet echt voelbaar was. Vandaar ook dat de fotograaf besloot om naar de redactie terug te keren. Boez ging overigens graag mee; hij was ook het wachten zat en had uiteindelijk wel in de gaten dat de vogels echt niet in zijn klauwen of bek zouden vliegen. En ja, als de fotograaf koffie gaat zetten, is er wel kans op een snoepstaafje, toch? Want ook daar heeft de Boez namelijk belangstelling voor....