Wamy kwam weer eens langs voor het stellen van een zeer belangrijke vraag, maar het poezenloket was gesloten en bleef gesloten. Omdat zijn vraag bovendien erg dringend was, liep hij enige tijd heen en weer van raam tot raam om te zien of er misschien nog een andere opening was. Maar die was er dus niet.
Toen bleef hij enige tijd in de vensterbank zitten wachten of er misschien toch nog wat zou gaan gebeuren, en ondertussen deed hij zijn best de kamer in te kijken om te zien of hij nog een reporter kon waarnemen. Maar helaas. Mevrouw Katblad heeft al enige tijd de ramen niet meer gelapt en de vele poezenneuzen hebben het glas behoorlijk vlekkerig gemaakt, daarbij nog het nodige spiegeleffect en je ziet geen moer. Jammer voor Wamy, en na een poosje gaf hij het dan ook maar op. Wat nu precies zijn vraag was weten wij niet, maar wij vermoeden dat het te maken had met de vulling van onze voerbakjes. En dat gaat hem sowieso geen donder aan, heh?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten