Stukkies lamsvlees

Wamy:
Nee, nee! Ik maak niks kapot, integendeel! Ja, ik inspecteer de sluitingen van deze zakken alleen maar! U hoeft mij heus niet te controleren want ik ben onschuldig. U vertrouwt mij niet? U wilt het met eigen ogen zien? U heeft verderop stukjes afgekloven lamsbout op de straat zien liggen? Wel, daar weet ik niets van. Nee, ik zou niet durven, mevrouw Katblad!

Ja, dat gat zat er al in voor ik kwam. Ik zweer het u. Maar dan nog. U gunt mij niet een paar stukjes lamsvlees? Enkele fliebers, lekker bereid in de oven met bescheiden kruiderij? Beetje zeentjes erin en dus afgekeurd door de mensen en zomaar op straat gegooid in een zak? Niet dat ik daar van heb gesnoept hoor - dat was iemand anders, echt waar - maar waarom zou u er bezwaar tegen hebben als ik eventueel die stukjes lam zou hebben gepakt en er lekker van zou hebben gesmuld? Kunt u mij een goede reden geven van uw bezwaren? Behalve dan dat het een beetje over straat ligt verspreid?

Denkt u nu eens even goed na! De mensen gooien prima eten weg. Ik heb honger. Ik vind dat eten. Het staat zomaar op straat. Het zit in een zak, maar ik kan er toch makkelijk bij. Een nagel erin en die stomme zak is open. Dan ligt er een feestmaal zomaar voor het grijpen. Lam inderdaad. Krijg ik anders nooit. Waarom zou ik dat laten lopen? Dan zou ik toch hartstikke gek zijn? Zeg nou zelf?
Maar ik was het dus niet. Nee, ik kwam alleen maar de sluiting van de zakken controleren. Maar stel. Stel nou dat ik toch die stukkies lam had veroverd. Zou dat dan zo verschrikkelijk zijn? Zou u er van wakker liggen? Wel, ik bedoel maar.
De vuilnisman komt trouwens zo. En dus is er niet veel tijd meer. Wat gaat u nu doen? Gaat u me wegjagen? Gaat u nu die zakken zitten bewaken uit angst dat ik nog wat lamsvlees weet te bemachtigen? Ah, u heeft me begrepen. U gaat koffie drinken. Dank u wel, mevrouw Katblad. Dank u wel...