Zomaar op een doordeweekse dag

Vandaag willen wij u berichten over een bijzondere ontmoeting in de Kruidentuin, zomaar midden op de dag.
Het gaat trouwens niet om Mini, die u hiernaast op de foto ziet, maar zij keek wel verstoord om toen wij de Kruidentuin betraden, en op dat moment wisten we nog niet wat haar zo bezighield dat zij onze komst als storend ervoer. Ze was erg opgewonden, dat konden wij wel zien. En dus keken we maar even in het rond wat de oorzaak daarvan kon zijn.

En toen zagen wij het! De Witte (van de overkant van de Gevaarlijke Weg) was op bezoek! Dat doet hij wel eens meer (op bezoek komen dus), maar dan wel alleen in het weekend 's ochtends heel vroeg, wanneer er nog nauwelijks verkeer is. Nu echter was het midden op een doordeweekse dag op een moment dat het verkeer langsraasde en het oversteken van de Weg dus uitermate riskant was.
Was de Witte soms verdwaald? Of was hij van huis weggelopen misschien? Of had hij bepaalde bedoelingen met zijn bezoek aan de Kruidentuin? In elk geval had hij over belangstelling niet te klagen. Op de voorgrond  (foto) ziet u eerst (helemaal rechts) de Os (die wanhopige pogingen deed de aandacht te trekken van de fotograaf voor - uiteraard - een aaibeurt), helemaal links ziet u Mini dus, en op de achtergrond de Boez op een stoel met de Witte daarnaast. De Witte kijkt verschrikt op want hij is bang voor vreemde mensen.

En omdat hij zo bang is, besloot hij zich te verstoppen in de struiken, en wel op de plek waar het Nagelkruid staat.
De fotograaf keek om hoe de andere haarfabrieken reageerden.

Wel, Mini had haar belangstelling voor de Witte op slag verloren, want een verstopte soortgenoot is niet interessant. Mini gaat het liefst voor een beetje actie, en stapte op om dat elders te vinden. Wij namen deze foto om u te laten zien hoe zij eruit kan zien als zij voortschrijdt als een echte jager. Slank, soepel en doelbewust. Ja, een heuse tijgerin!

Ook voor de Boez en Oscar was de lol eraf toen de Witte was ondergedoken. En dus gingen zij hun vertier zoeken in het centrum van de Kruidentuin, onder de boom van Kaija. Natuurlijk liep dat uit op stoeien en rollebollen tussen de kruiden, of een soort van "diefje met verlos".

En zij hadden het zo druk met elkaar, dat de Witte al spoedig helemaal vergeten was.
Maar de fotograaf was de gast van de overkant niet vergeten, en ging nog even terug naar het struikgewas. Daar zat de Witte nog steeds, wachtend op.... ja wat eigenlijk? We hoopten alleen maar dat hij zo verstandig zou zijn om te blijven wachten tot het wielhuisverkeer was afgenomen en dat hij weer veilig zou thuiskomen, en lieten hem verder maar met rust. In elk geval was hij een paar uur later verdwenen.....
(foto: Boez loert op Oscar en is de Witte vergeten)