Tot morgen!

Regen of zonneschijn, het maakt Oscar weinig uit en hij zit of zooit altijd buiten. In dit geval hangt hij min of meer op de pergola voor onze deur, want onze haarfabrieken kregen hun diner en dan mag Os niet binnenkomen. Nee, want dan eet hij zich te dik en bovendien vinden zijn mensen het niet goed dat hij elders bijsnackt, om het maar zo te noemen. En dat snappen wij maar al te goed.

Os is er helemaal aan gewend dat onze luiken en ramen tijdens etenstijd worden afgesloten, en hij wacht gewoon op het moment dat de boel weer opengaat en de Boez naar buiten komt.
Maar ja, soms, als het al water later is, gaat er niets meer open en komt de Boez niet naar buiten! En dan duurt het best een poosje voordat Os dat door heeft... En dan kan hij vreselijk zielig gaan zitten mauwen zodat mevrouw Katblad zich nog bijna schuldig gaat voelen ook!
Maar dan bedenkt ze dat Os thuis ook een lief vriendje heeft met wie hij kan gaan spelen. Lima inderdaad. En dan sluit ze de gordijnen en wenst de Os een goeie nacht toe.
Dag Os! Tot morgen!