Als het erg hard waait (zoals nu) houdt Japekoppie zijn verkenningsrondjes altijd een beetje aan de korte kant. Hij besnuffelt slechts de meest uitstekende takken die toevallig zwiepend voor zijn neus verschijnen, en besteedt verder niet zoveel aandacht aan fietswielen of andere belangrijke obstakels. Wij vinden dat echter onder deze omstandigheden erg verstandig van hem, want je weet maar nooit wat er om en zelfs bovenop je kan waaien, heh? Daarom ja.
En dus staan wij, voor we het weten, bij de Steeg van Storm, waar een keuze moet worden gemaakt: gaan we nog een stukje door of gaan we door de Steeg weer naar de redactie?
Wel, Japekop heeft snel besloten. De wind blaast brutaal in zijn vacht (ongewenste intimiteiten dus) en voelde hij daar niet een eerste druppel vallen?
De fotograaf (zelf flink verkouden en naar adem snakkend) is het er helemaal mee eens, en zo komt het dat wij het snelste rondje ooit (met Japekop) hebben gelopen. Kopje koffie, fotograaf? Of misschien liever een neusdruppeltje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten