Natte vacht

Toen het buiten behoorlijk kletterde, zat mevrouw Troy toch bij het Poezenloket terwijl de anderen lekker op het bed of in een stoel lagen te snurken.

Zeg mevrouw Troy, er komt heus niemand langs nu hoor! Ze kijken wel uit met deze nattigheid! We stellen uw waakzaamheid en plichtsgevoel erg op prijs, maar overdrijven is ook een kunst, heh?

Mevrouw Troy wenste echter niet naar ons te luisteren.

En haar kleine koppie werd alsmaar natter en natter. Gelukkig trok zij zich terug toen er een wolkbreuk plaatsvond; wij moesten toen het raam sowieso sluiten wegens kans op inregenen.
Later kwamen wij erachter dat Cera ondertussen op sjouw was gegaan en ergens buiten in de nattigheid moest zitten, of naar de Kroeg was gelopen. Tussen de felle buien door (maar ook tijdens) gingen wij haar regelmatig zoeken, riepen overal haar naam, maar zij kwam niet op ons geroep af. Gelukkig had mevrouw Katblad net voor haar reisje naar de Ardennen een mooi regenjack gekocht, dus dat kwam nu prima van pas.
Cera kwam tenslotte pas om kwart voor acht thuis, helemaal doorweekt en zeer hongerig. Toen zij een flinke bak blikvoer en nog wat brokjes had weggewerkt, koos zij ons bed uit om op uit te rusten en haar vacht te reinigen. Net schoon beddengoed erop heh? Want zo gaat dat dus. Gelukkig is het vanochtend droog en kunnen de haarfabrieken even lekker luchten. Oscar is alweer langsgeweest en aan de overkant van de straat zien wij Wamy rondscharrelen. Het wordt vast weer een normale dag vandaag. Als het meezit tenminste, heh?